Qwax wrote:
> Przykład jest właśnie dobry - przeczytaj "ja nie chcę stracić
> przyjaciół" a od momentu bycia razem nie jestem już 'dla świata' "Ja"
> tylko "My"

Na to odpowiedziała Agi - Zupełnie się z nią zgadzam.

>
>>> Dlaczego ktos, kochany przeciez wczesniej i
>>> akceptowany - w pewnym momencie zaczyna byc przez nas 'tresowany'?
>> Czyli najpierw jakieś zachowania TŻ były OK a później przestały być.
>> IMO różnice kulturowe się tutaj nie zmieszczą.
>
> Pewne rzeczy "wychodzą w praniu".
> Inne są nieakceptowane od początku i od początku istnieją próby ich
> zmiany.
> A niektóre pojawiają się 'z wiekiem - przecież każdy z nas się zmienia
> i nie zawsze w kierunku oczekiwanym przez partnera.

Masz rację - pewnie w tym co piszesz też tkwi jakiś problem.
Ja jednak uważam, że istotniejszy jest fakt, że w pewnym momencie "życia
związku"
kończy się poznawanie partnera a zaczyna się poznawanie siebie samego.
To trochę jak cykl działania celowego.
Na początku jest cel - dąży się do niego z zapałem, nie istnieją bariery,
wszystko się
udaje - potem przychodzi kryzys - nie chce się, wszystko idzie po
gruzie... - i jeśli to się
przetrwa - pojawia się "świadome osiąganie".
IMO ten kryzys to poznawanie siebie samego w relacji z partnerem.

puchaty