W dniu 2010-10-21 19:47, vonBraun pisze:

> Patrzę na ten świat długo i ze szczególnej perspektywy. Z perspektywy
> człowieka, który przez kilka dni swojego życia doświadczył całkowitego
> zrzucenia maski, z perspektywy poznawania tysięcy rodzin od środka i
> obserwacji niekiedy wieloletniej ich funkconowania. Staży - obejmujących
> uczestniczenie w grupach terapeutycznych i terapii systemów rodzinnych.
> Jeśli więc sprzedaję jakas 'intuicję' to nie bez powodu. Bo widziałem
> rzeczy do których większośc ludzi nawet nie ma dostępu (z powodów czysto
> nazwijmy to logistycznych). Staram się więc nie ignorować swoich
> intuicji - niemniej staram się też szukać każdorazowo sposobu ich
> sprawdzenia, bo nawet patrząc wspomniane "kilka tysiecy razy" można byc
> na coś ślepym lub widzieć w krzywym zwierciadle.

Nie chciałabym bronić Fotygi, bo w sumie mam względem niej bardzo
podobne odczucia do Twoich, ale a' propos tego, co napisałeś
przypomniała mi się jedna historyjka. Zaczyna się tak: moja córka ma
piękne duże oczy... :) Natomiast we wczesnym niemowlęctwie miała ciągły
kłopot z wysypką na twarzy. Polecono mi jedną panią doktor pracującą w
szpitalu, wybitną specjalistkę od chorób dziecięcych. I podczas wizyty
ta pani doktor niespecjalnie przejęła się wysypką, jednak zwróciły jej
uwagę te właśnie wielkie oczy mojej córki, którymi tak wszyscy się
zachwycali. Stwierdziła, że córka może mieć wodogłowie. Jak myślisz, kto
miał rację w odbiorze oczu mojej córki - ci, którzy się zachwycali, czy
ta pani doktor? :) Lekarze specjaliści, zwłaszcza chyba ci zbyt pewni
swej wiedzy albo zbyt często mający do czynienia z jakimś schorzeniem,
bywają przeczuleni na niektóre objawy i mam wrażenie, że widzą je
wszędzie i we wszystkim, nadinterpretują niektóre obrazy. To zresztą był
nie jedyny taki przypadek w moim matczynym doświadczeniu.

Ewa