"aga@wp" wrote:

> Jestem osobą aktywną i robię pierwszy krok, kiedy spotykam interesującego
> faceta. Wyjaśnię, że nie podchodzę do faceta i nie mówię mu, że mi się
> podoba czy coś takiego. Robię dyskretną i raczej neutralną czynność, która
> nie będzie stawiała mnie i "zaczepianego" faceta w trudnej sytuacji, ale
> która pozwoli rozpocząć rozmowę.

Widzisz tylko tyle ze te neutralne czynnosci niewinne i dyskretne w
swojej rozciaglosci przestaja byc takimi gdy tetno staje sie
przyspieszone, oczy rozmarzone, a wyobraznia jest juz baaardzo daleko.
Chwila terazniejsza i emocje z nia zwiazane decyduja. Ale nie to
chcialem powiedziec. ;) Cos z tymi facetami bylo nie tak albo miedzy
wami ... Wg mnie prawie zawsze pierwszy krok robi kobieta -
niekoniecznie musi to byc zaczepka, czasem wystarczy jej promienny
usmiech lub inny gest ktory jakos podskornie wyczuwany jest jako
zaczepka. :) Jakos to mi sie wydaje normalne, moze nie obowiazkowe, ale
normalne - choc byc moze jest inaczej ;)

> Jednak zdarzyło mi się zaprzepaścić znajomość z pewnymi interesującymi
> ludźmi płci męskiej, którzy za powód przeszkadzający w kontynuowaniu
> znajomości na zasadach bardziej niż kumplowskich, podawali fakt iż to ja
> "zaczepiłam" pierwsza. Nieistotne było dla nich, że zapytałam tylko czy
> podoba im się koncert, czy o inną neutralną rzecz. Od jednego usłyszałam ,
> że kobieta nigdy nie powinna wykazywać inicjatywy. Jej rola polega na
> przyjęciu propozycji mężczyzny lub jej odrzuceniu. I nic więcej.

Kupujesz lub nie - to ciekawa hipoteza. ;) Zawsze mi sie wydawalo ze
namietnosc dziala nieco inaczej - to najpierw zaintrygowanie, a potem
delikatne wchodzenie glebiej, jesli oboje dochodza do granicy w ktorej
zaczynaja se pozerac nie tylko wzorkowo i werbalnie, to jest wlasnie to
- czesto jednak cos zaczyna przeszkadzac, drobiazg, malenki szczegol
ktory niszczy ten jedyny w swoim rodzaju klimat - wtedy jakos to nalezy
to wyrazic - jakos sie wycofac.
pk