Użytkownik "Tytus" <t...@a...pl> napisał w wiadomości
news:cce2b8$auh$1@news.onet.pl...

> a jeśli potraktujemy sen jak film, albo sztukę w teatrze :-)
> miejsce - to scenografia, umysł-scenograf dokonuje wyboru
> Jung przywiązuje uwagę do detali, czasem detal decyduje o wszystkim
> najczęściej to nie jest przestrzeń odwzorowana dokładnie przez umysł
> jest niemechaniczna, zawsze są jakieś zmiany
> te zmiany różnice (różniczki) są subtelnym odbiciem procesów zachodzących
> wewnątrz
> jeśli oglądasz film, albo sztukę - to gdzie szukałbyś ukrytych treści?
> przecież nie w otwartym tekście (chociaż też jest ważny)
> powiedzmy że możesz wszystko (nie ma żadnych ograniczeń fizycznych Twojej
> kreacji)
> umieszczasz scenę gdzieś - konotacje mogą być bardzo proste - oczywiste
> ale wystarczy że elementy tego gdzieś będą poprzestawiane (najczęściej są)
> na scenie posługujesz się magią symbolu - patelnia zawieszona na
granatowej
> draperii może być księżycem i odbiciem tajemnicy, gasną światła, blask się
> sączy i w niektórych widzach budzi się cała gama uczuć związanych z
> przekraczaniem nieznanego.

Chyba raczej trudno porównać sen do sztuki w teatrze czy też filmu - choć na
pierwszy rzut oka taka analogia wydaje się jak najbardziej na miejscu :-)
Sen to przedewszystkim manifestacja nieświadomości - ale też zauważ, że
bodźce wywołujące wizje leżą zupełnie poza sferą świadomości - dopiero
później można z lepszym lub gorszym skutkiem poszukiwać tych bodźców. Ale to
tyle teori - skupmy się na praktyce :) Smiem twierdzić, że każdy człowiek
choć raz w życiu śnił :) Podczas trwania sennych wizji - nie za bardzo
zwraca się uwagę na okoliczności towarzyszące. Przynajmniej ja tak mam. Gdy
śni mi się że jestem w domu - nie zwracam uwagi na czajnik, czy meble. Gdy
śni mi się, że jestem komando w dżungli - to jest to dla mnie tylko
dżungla - nawet nie pamiętam czy roślinnośc była zielona. Jeszcze jedna
cecha - skupienie się na jakimś detalu podczas śnienia powoduje
przebudzenie - bo skupienie i uwaga to cecha świadomości. Moim zdaniem
człowiek śniący to bezwiedny obserwator własnej nieświadomości. Gdy
cokolwiek podczas snu dotrze do świadomości, wtedy następuje reakcja
świadomości, dajmy na to chcemy coś komuś odpowiedzieć - czesto następuje
wtedy przebudzenie i ze zdziwieniem stwierdzam, że ja naprawdę coś bełkocę
pod nosem :) I teraz, bo opisać jakąś wizję - trzeba do tego użyć słów. Mogę
napisać: "Śniło mi się, że piję piwo pod kolumną Zygmunta" - ale podczas
śnienia była to tylko budowla - odbierana "wewnętrznym okiem" - i chyba
podczas snu nie byłbym w stanie nadać jej nazwy - a gdybym próbował pewnie
bym się obudził - choć to nie zawsze musi tak być. Kiedyś, kilkanaście lat
temu udało mi się parę razy śnić świadomie. A więc zdawałem sobię sprawę, że
to tylko sen - mogłem kontrolować swoje wizje - chciałem zobaczyć jabłko i
jabłko natychmiast się pojawiało - niestety taki stan nie trwał długo -
prędzej czy później następowało przebudzenie. Myślę, że wiem już o co mi
chodzi - otóż do rejestracji detalów w śnie typu kolor przedmiotu, czy coś
tam innego potrzebne jest zwrócenie uwagi - a więc włączenie świadomości,
ale im bardziej pracuje świadomość tym bardziej wytwór nieświadomości staje
się rozmyty - aż do całkowitego zaniku. Gdy tymczasem Jungowe opisy jego
wizji, są klarowne i wyraziste - co najwyżej język i analogie użyte do opisu
tych snów wprowadzają element "szaleństwa". A więc pytanie - czy opis tych
wizji napewno jest ich odwzorowaniem, czy to tylko nieświadoma projekcja
_świadomości_ ?

> Ponieważ Jung oprócz tego że był naukowcem był także artystą
> i duchowością
> dotarł do momentu w swojej pracy, gdzie język naukowy i naukowy sposób
> widzenia, nie wystarcza.
> można próbować opisać zjawiska za pomocą języka sztuki
> albo metajęzyka duchowego
> ale wszystkie te opisy będą się oddalały od istoty sprawy
> im bardziej będą dokładne
> (słynne powiedzenie mistrza zen: im bardziej będe mówił o zen tym bardziej
> to o czym będe mówił nie będzie zen)
> myśle, że jung odnalazł symbole jako kompromis
> pomiędzy mówieniem o czymś (obrazowaniem - w końcu słowo to też symbol)
> a nie mówieniem

To mi przypomina zasadę nieoznaczoności z fizyki :-)

Na post po zbóju zaprosił
P.D.