Użytkownik "malaga" <m...@w...pl> napisał w wiadomości
> > Potem jak taka dziewczynka ma się dobrze czuć jako nastolatka?
>
> Zakładam, że niezbyt przyjemnie, skoro będzie narażona na takie komentarze
> jak Twój.

Ano jakoś wiedziałam, że ktoś się zaraz przyczepi, że jestem nietolerancyjna
czy coś. Otóż MNIE jest wszystko jedno jak te dzieci wyglądają, jak również
i to, że będa miały cukrzycę, w wieku 20 lat problemy z kręgosłupem i
kolanami. Z pewnością każde z nich ułoży sobie życie w szczęśliwym związku,
bo jak wiemy, nie wygląd się liczy w naszym idealnym świecie.
Nie mówię o dzieciach jako takich, tylko o bezmyślnych rodzicach, którzy,
jeśli nie myślą o wyglądzie dziecka, który nie jest najważniejszy, to
mogliby pomyśleć o jego zdrowiu. No chyba że uważasz, że wszystko jest
dobrze, cacy, dziecko jest szczęśliwe i czerpie z życia pełnymi garściami.
Na razie tak, owszem. Tylko potem skończy się Pepsi, czekoladka i lodziki,
bo mu cukrzyca nie pozwoli.
Czy jeśli nie powiem, że widzę dużo przesadnie grubych (czyli dosłownie
utuczonych) dzieci, to problem przestanie istnieć? Możemy mówić o
tolerancji, sama mam i miałam przeróżnych znajomych, mających problemy z
poruszaniem się, grubszych, chudszych, więc nie mów mi proszę o moich
komentarzach, tylko sama się rozejrzyj i zobacz, czy nie ma problemu. No,
zawsze jeszcze można zamknąć oczy...

Konkluzja: smutne jest to, że pokutuje u nas jeszcze pogląd (lansowany
niegdyś przez babcie) że takie ładnie zaokrąglone dziecko = zdrowe dziecko.
I zaznaczam, że ja nie mówię o dzieciach mieszczących się w centylach, BMI
czy czymś jeszcze, tylko o tych, których rodzicom lekarze wyraźnie mówią, ze
mają _nadwagę_.

Maja