Ikselka <i...@p...onet.pl> napisał(a):

> l...@W...gazeta.pl pisze:
>
> > Heh... żeby to było takie proste. :) Chyba jednak Twoje mówienie wierszem to
> > coś innego, skoro uważasz, że wynika to z braku zajęcia. :) Zajęć mam bardzo
> > dużo i jedyne czym się martwię to fakt, że pewnie życia mi nie starczy na to,
> > żeby przeczytać wszystko co bym chciał, nauczyć się tego, co bym chciał itd.
> A
> > jednak nad Twój ogródek przekładam stosik książek do przeczytania,
> > rozgrzebanych projektów/pomysłów (jestem informatykiem), rolki leżące w kącie
> > i czekające na trochę słońca, kilka płyt, które ostatnio dostałem do
> > przesłuchania... nie, to stanowczo nie chodzi o brak zajęcia w życiu. ;)
>
> No to - o nadmiar! To też szkodliwe. Też jestem trochę(!) informatykiem,
> a trochę(!) muzykiem, a trochę..., i..., i..., i dokładnie wiem, o czym
> piszesz, mówiąc o stosach książek do przeczytania i rzeczy do poznania.
> Ogródek - to dla mnie okazja do psychicznej wylinki, jak kiedyś już
> wspomniałam, a uważam, że to dobre określenie. Pomyśl o tym - może dla
> Ciebie niekoniecznie ogródek... Twoje liczenie sylab z czymś mi się
> kojarzy - a jesteś programistą zapewne i pewnie praca w samotności...
> Nie jestem psychiatrą, ale wiem, że 4-sylabowiec to monotonny rytm,
> kołysanie sie, choroba sieroca... Idź do ludzi, ale do tych w realu.
> Odkurz rolki albo rower, albo tylko dobre buty do wędrówki. Nie doszukuj
> się choroby, bo ją odnajdziesz tam, gdzie jej nie ma :-)
> Kończę te wywody, może one Cię denerwują, wybacz.

Nie denerwują. Przepraszam, jeśli odniosłaś takie wrażenie. :) Moja reakcja
była szorstka być może dlatego, iż wolałbym usłyszeć "Twoje życie jest OK, nie
musisz nic w sobie zmieniać, brakuje Ci czegośtam w mózgu - weźmiesz tabletkę
i będzie OK". ;) Już zmieniłem nastawienie. Tylko że brak kontaktów z żywymi
ludźmi to też chyba nienajlepszy trop w tym przypadku. Jestem jeszcze do tego
wszystkiego studentem. Aktywnym społecznie. ;) Teraz może tak wielu ludzi nie
widuję, jak w czasie roku akademickiego, ale nie zmienia to faktu, że nie
brakuje też mi wypełniacza wieczorów w postaci spotkań ze znajomymi w
knajpach. Szczególnie, że okoliczności sprzyjają (mieszkam we Wrocławiu,
blisko rynku;)).

Hmm... chyba jednak przejdę nad tym do porządku dziennego. Tak, jak pisałem -
moje "liczenie" w ogóle mi nie przeszkadza, nie mam problemów ze skupieniem
się na czymś innym. Wtedy liczenie odbywa się niemalże nieświadomie. Po prostu
po zakończeniu wypowiadania zdania (lub jego wysłuchaniu) jestem w stanie
stwierdzić "ech, gdyby tam było 'jednakowoż' zamiast 'jednakże', to sylab
byłoby 28, a tak mamy 27... czyli reszty 3, lub -1, zależy jak liczyć". :)
Pozostanę chyba przy traktowaniu tego jako nieszkodliwego dziwactwa. (Ostatnio
pooglądałem trochę serial "Detektyw Monk", dlatego uznaję, iż moje dziwactwo
jest absolutnie nieszkodliwe w porównaniu do tego, jak może wyglądać człowiek
z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi;))

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/