Użytkownik "nick't" <b...@w...pl> napisał w wiadomości
news:a0u4va$aeb$1@onyx.icpnet.pl...
.
> Pomyslalem sobie, ze z odzyskiwaniem rownowagi jest podobnie jak z
> wynuzaniem sie nurka z wiekszych glebokosci. Trzeba to robic powoli i
> etapowo. I zeby ja odzyskac to:
> - po pierwsze: nalezy sie otworzyc na kazda nowa rade czy uwage i
> spokojnie sie nad nia zastanowic, chocby sie wydawala na pierwszy rzut oka
> malo znaczaca i nieistotna.
> - po drugie: nie nalezy sie powstrzymywac od placzu, a wrecz przeciwnie,
> jesli przyjdzie taki moment, kiedy chce sie plakac, to nie bronic sie, nie
> zeby sie wyplakac do konca. Analogicznie jak pojawia sie powod do smiechu
i
> smiejemy sie, az sie wysmiejemy.
>
> Czy zgodzicie sie ze mna?


Nie zgodzimy się. Pryznajmniej ja. Śmiechu, płaczu czy rozsądku nie można
nikomu narzucic ani przeżywac tych stanów intelektualnych bądź emocjonalnych
na komendę. Nie jest możliwe czynienie sobie postanowień typu: zmienię się,
przestanę chorowac, będę zdrowy, mądry, rozsądny, otwarty itp. bo to nie są
procesy wolicjonalne, tylko stany psychiczne kontekstowe, somatyczne i
osobowościowe. A w zaburzeniach emocjonalnych / o ile to, o czym piszesz
podpada pod to miano / pomóc sam sobie nie możesz. Pomoże natomiast
farmakoterapia i psychoterapia.
Dorrit


> Pozdrawiam serdecznie
> Bartek
>
>
>
>