Użytkownik "Janusz H."

> Kiedyś stwierdziłem, że umysł jest jak gleba: NALEŻY zmieniać 'uprawy'
> (czyt. pomysły, tryb funkcjonoawnia itd.), bo inaczej 'ziemia' będzie
> już do niczego, 'wyjałowieje'.
> I tak też robię (a czemu niby tak długo mnie tu nie było). ;)

Jesteś dla mnie niekończącym się pytaniem, Janusz :)
I wiem że z tych węgli zleźć się już nie da.
Jesteś tym bardziej tym pytaniem, bo jak mniemam jesteś
młody a już tak dojrzały.
Napisałam kiedyś, że to zdanie o dostawaniu za swoje...
pamiętasz, że jest nieprawdziwe - że ci, którzy mają ten emocjonalny ton,
to oni właśnie dostają za swoje.
Chyba zatrzymałam się na tym poziomie, ponieważ nie potrafię opanować żalu,
że z porozumieniem, nawet z wybranymi, którzy stanowią największe wyzwanie,
tak mało da się zrobić. A przecież to takie proste **Poczuć ten Ton**.
Proste ?? Jak jasna cholera !:)) Dla jednych to proste do bólu,
dla innych.. niezrozumiałe kompletnie.
Dlaczego ?? Co się stało z ich empatią ??
Czy już się tacy urodzili ? Jeśli tak, to czy to w ogóle wyleczalne ?
Jeśli to nabyli, to gdzie ? W którym momencie ?
Po co ? Może by nie cierpieć ?
No dobrze, uznaję że po to. Że tak jest im łatwiej, wygodniej.
No i co dalej ? Co z tym zrobiłeś dalej, by samemu nie cierpieć ?
Jesli trafisz na ścianę ? Pogodzić się z porażką ?
Piszesz, że nie, że się nie godzisz i zachowujesz spokój.
No tak, jeśli to ktoś dla ciebie obcy, kto nie zrósł się z tobą
przez długi czas ( a może to zresztą złudzenie i oszustwo ?,
ale w takim razie.. czy jest sens nie odwracać się, czy jest sens
drążyć ?). Jeśli komuś dobrze i wygodnie tkwić w tej skorupie ?
Jeśli osiąga swoje cele ? No owszem, możesz mu znów wytykać
i pokazywać, że zostawia po sobie zgliszcza, ale czy mówienie
tego wprost coś da ? A jednak myślisz sobie, szkoda go.
Szkoda też innych, którzy dostaną się w ten świat bez uczuć.
Co więc robić dalej ?
Jak osiągnąłeś swój spokój, Górniku;) ?

Ściskam:)
Eva

> Ściskam
> górnik ;)))