On Sat, 31 Jan 2004 00:32:03 +0100, vonBraun wrote in
<7...@n...onet.pl>:

> Dawno nie czytałem o paradoksie
> mógbyś kiedyś wrzucić po jednym przykłądzie na:
>
>> Idywidualne

To akurat najłatwiej :) każda technika zanużająca w objawie,
systematyczna desensytyzacja choćby, czy nakaz powstrzymywania się od
współżycia dla osoby która zgłasza jakieś zaburzenie z tej
sefery(oczywiście po dokładnym sprawdzeniu przyczyny).
Albo:
Kobieta lat 30 z kawałkiem, zgłosiła się z takim oto problemem.
Gdy dzieci idą spać dręczą je myśli o zabicu ich. Nie może z tego powodu
spać..... czyli jak łatwo się domyślić zgłosiła się z bezsennością ;).
Przepis:
Prosze po tym jak dzieci pójdą spać zabrać nóż z kuchni wyjść na ganek i
zamknąć drzwi na klucz. Usiąść i intensywnie myśleć nad sposobem ich
zabicia.

Efekt:
Kilka godzin siedzenia i pacjentka przemarznięta, poszła spać. A w trakcie
tego siedzena dotało do niej, że kłpot to ona ma ale w relacjach z mężem.

>> Interakcyjne
:) tu mamy min 2 osoby w jakimś cyrkularnym zachowaniu.
Każde z nich przejawia jakiś opbjaw w ten sposób radzi sobie z napięciem.
2 objawy jedna sytuacja. Resztę sobie dopisz bo nic mi teraz do głowy nie
przychodzi. O... żona wyskakuje kupic kolejną parę butów, mąż idzie się
tłuc do warsztatu.
Nakazujesz im reagować tak ZAWSZE i do tego WYOLBRZYMIĆ.... gdzieś mi ten
przypadek po łbie się pałęta... jak to było??.... jej kazali kupić nie jedną
parę ale 20/40 ........ po jednym dniu dotarła do nich absurdalność tych
zachowań, doszli do rozmowy.
Zmiana 2 stopnia.

>> Systemowe

Jak Ci zapewne wiadomo systemowa terapia rodzin traktuje rodzinę jak
klienta, jednego klienta. Najprostrzym przykładem będzie zmiana etykietki
problemu. Ale ta etykietka ma się zmienić w całym systemie.
1 zalecenie dla 1 klienta składającego się z 2-? osób.


> i ewentualnie choć tu już lepiej sobie to wyobrażam
>> -bazujący na akceptacji i podporządkowaniu
Masz pewność, że gdy poprosisz klienta o coś to on to zrobi.
Czyli będzie chodził z tą lękorodną 4 w kieszeni.

>> -bazujący na sprzeciwie

Każesz coś mu zrobić podczas gdy chcesz by się postawił i tego nie zrobił.
Np. Masz delikwenta który nic nie mówi. No to kategorycznie zakazujesz mu
się odzywać. Robisz to w sposób który niechybnie spowoduje sprzeciw.
Opór to także współdziałanie.

Albo bardziej perfidne. Zachowanie ostatniej szansy czyli powiedzenie
klientowi (jednemu czy systemowi) że.... jest się bezradnym, że nic się
dla nich nie zrobi...... tak wiem ryzyko wkalkulowane ale klient przejmuje
tu rolę, rodzina się konsoliduje i znika opór..... a pojedynczy klient
zszokowany zaczyna współpracować. Opierają się stwierdzeniu że nic się nie
da zrobić.

W obydwu przypadkach dajesz poczucie kontroli.

Pzdr.

--
Czujesz się manipulowany?
Ty też chcesz pociągać za linki?
http://www.psphome.htc.net.pl/linki.html#zaproponuj