Sokrates wrote:
>
>
> Wybiegnij myślami 5 lat do przodu i wyobraź sobie np.
> sytuację, że mąż pozwala dziecku obejrzeć jakiś film a ty
> nie.

Albo wychodzimy z pokoju i spokojnie mówię (ja, jesli to ja nie
pozwalam, on-jesli on nie pozwala) dlaczego, albo przy dzieciach.
Pierwszy przypadek dotyczy tresci filmu, drugi - gdy np. nie odrobione
zadanie, kara za cos itd. Zwykle jednak odpowiedź dziecka - tatus
pozwolił, czy mamusia pozwoliła - jest szanowany przez druga osobę.
Staramy sie nie podważać swoich decyzji, w sposobach i kieunku
wychowania dzieci zgadzamy sie, w razie watpliwosci na pozwolenie na cos
co do czego mamy watpliwosci o zdaniu drugiej osoby odpowiadamy
dziecku,że musze najpierw porozmawiać na ten temat z tatusiem/mamusią i
uzgodnić decyzje. Przez 10,5 roku sie sprawdza.
Katarzyna