>> To źle, że piszę o tym, co mi się wludziach nie podoba? Tak, chciałabym
> żeby
>> ludzie byli tacy, jak to wyżej napisałeś, lecz nie wiedziałam, że to
> grzech.
>
> Postawie taką niesmiałą tezę. Tym ludziom dobrze jest z tym, jacy są.
> Jesli
> więc umniejszasz ich wartośc, ze względu na to jacy są, jesli mówisz że
> mieliby dla Ciebie większą wartość, gdyby byli inni - to sugerujesz by
> wyrzekli się swojego szczęścia po to tylko ... by mogli dostąpić
> niewątpliwej łaski, jaką jest spełnienie przez nich Twoich oczekiwań.
>



Gdy ktoś wskazuje drugiej osoby jego błędy, wady, to jeśli ta osoba jest
inteligentna, wyciągnie wnioski z owej krytyki, może zastanowi się nad tym,
a nie będzie się obrażać i twierdzić "te cechy świadczą o mojej
indywidualności i się nie zmienię". Życie polega na ciągłym doskonaleniu
siebie, a gdy ktoś mówi "dobrze mi z moimi wadami i nie będę się zmieniać"
to albo jest zapatrzonym w siebie egoistą (narcyzem, który kocha swoje wady)
albo wyjątkowo leniwym człowiekiem.
Nie umniejszam wartości tych ludzi, lecz bardziej cenię osoby, które chcą
pracować nad sobą i kształtować siebie.
Nietoperek