BTW
<<...Obcość Żydów i straty wojenne w Polsce w latach 1939-1945

Świadkiem historii obcości Żydów wobec Polski, mimo wielowiekowego
pobytu na ziemiach polskich, jest laureat literackiej nagrody Nobla, za
twórczość w języku żydowskim, Icaak Baszewis Singer (1904-1991). Baszewis
vel Bashevis napisał na ten temat artykuł 17 września 1944 roku w
nowojorskim żydowskim piśmie "Forverts", pod pseudonimem Iccok Warszawski i
użył tytułu: "Jews and Poles Lived Together for 800 Years But Were Not
Integrated," ("Żydzi i Polacy żyli razem przez 800 lat, ale nie zintegrowali
się"). Naturalnie Polacy byli gospodarzami we własnym kraju i uważali Żydów
za gości na polskiej ziemi.


Bashevis napisał: "Rzadko kiedy Żyd w Polsce uważał, że powinien
nauczyć się polskiego języka; rzadko kiedy Żyd interesował się historią
Polski lub polskimi sprawami politycznymi". Co do Polski w latach 1918-1939,
pisał że "Nawet w kilku ostatnich latach było rzadkością, żeby Żyd mówił
dobrze po polsku. Z pośród trzech milionów Żydów, żyjących wówczas w Polsce,
dwa i pół miliona nie potrafiło napisać najprostszego nawet listu po polsku
i wymawiali bardzo źle polskie słowa. Dla setek tysięcy Żydów w Polsce,
język polski był równie obcy jak język turecki."


Dwadzieścia lat później, 20 marca 1964, znowu w artykule w piśmie
"Forvarrts", Bashevis napisał: "Moje usta były nieprzyzwyczajone do wymowy
dźwięków polskich miękkich spółgłosek. Moi przodkowie mieszkali w Polsce
kilka wieków, ale w rzeczywistości byłem jakby cudzoziemcem, miałem
oddzielny język, inny świat ducha i inną religię. W tej nienaturalnej
sytuacji, często myślałem o wyjeździe do Palestyny."


Powyższe cytaty opublikowałem w książce: Iwo Cyprian Pogonowski, "Jews
In Poland: A Documentary History: The rise of Jews as a Nation from
Congressus Judaicus In Poland to the Knesset In Isarel." Hippocrene Books
Inc, New York 1993 and 1998, ISDN 0-7818- 0116-8c. Cytaty wybrał Chone
Shmeruk do jego artykułu "Isaak Bashevis Singer and Bruno Schultz,"
opublikowanego w The Polish Review: (Vol. XXXVI, No. 2. 1991: 161-167).


Kulturalnie i lingwistycznie Bashevis Singel był takim typowym Żydem
polskim, jacy mieszkali w Polsce centralnej lub na kresach wschodnich, w
zaborze rosyjskim (1762-1918). Isaak Bashevis Singel jest uważany przez
wielu za "Szekspira literatury w języku żydowskim". Język ten był nazywanym
przed wojną żargonem niemieckim "Yiddish" i był używany zamiast języka
hebrajskiego, którym Żydzi w Polsce nie umieli mówić, prawdopodobnie
ponieważ wielu z nich pochodziło od nawróconych na Judaizm
Turkmenów-Chazarów.


Bashevis urodzony w Warszawie, umiał mówić i pisać po żydowsku i
zaczął się uczyć języka polskiego dopiero w wieku lat piętnastu. Według
niego samego, przedtem język polski był dla niego równie obcy jak język
chiński.


W religijnym środowisku żydowskim w przedwojennej Polsce pewna
znajomość języka polskiego była potrzebna tylko tym Żydom, którzy mieli
bezpośredni kontakt z Polakami, żeby mogli zarabiać na swoje utrzymanie.
Fakt, że znaczna większość polskich Żydów, albo ogóle nie mówiła po polsku,
albo posługiwała się łamanym językiem polskim, krytycznie przyczynił się do
tragicznej sytuacji Żydów w Polsce, podczas niemieckiej okupacji w czasie
Drugiej Wojny Światowej.


W czasie ludobójstwa ludności żydowskiej, Żydzi przeżywali stałe
uczucie strachu, że będą rozpoznani z powodu braku dobrej znajomości języka
polskiego, przy jednocześnie "semickim" wyglądzie i tradycyjnym żydowskim
ubraniu. Fakt braku płynnej polszczyzny, wygląd "semicki" i rytualne
obrzezanie, należały do cech charakterystycznych, według których Niemcy
poznawali Żydów w okupowanej Polsce...>>

[Za: Iwo Cyprian Pogonowski]


--
CB


Użytkownik "cbnet" <c...@n...pl> napisał w wiadomości
news:h0itb8$1c0r$1@news2.ipartners.pl...

> Ciekawe, że ta mapa największego poparcia dla PiS pokrywa się
> całkiem ładnie z mapą pokazującą najliczniejsze występowanie
> Hebrajczyków przed II WŚ.
> Akurat w tym rejonie było ich ok. 1/3 ogólnej liczby ludności.
>
> Jak to wyjaśnić?
> Zbieg okoliczności?