> Teza jest taka: studenci socjologii wybieraja swoj kierunek ,
> poniewaz cierpia na zaburzenia na tle spolecznym.

Tymochowicz - ten od kreacji wizerunku - w rozmowie z redaktorem
Profitu mówi: "Psychologiem nie zamierzałem być, bo 90 procent
znanych mi psychologów ma problemy głównie ze sobą."
Faktycznie, na studiach psychologicznych nie trudno spotkać
osobę z zaburzeniami osobowości, skłonnościami neurotycznymi itp.
Ciekawe, że Wy - studenci socjologii - zauważacie w swoim gronie
podobną tendencję. Jestem osobiście zainteresowany wynikiem Waszego
eksperymentu. Tyle tytułem wstępu. Przejdźmy do procedury ...

Ja zorganizowałbym to w taki oto prosty sposób:
Dwie grupy: eksperymentalna i kontrolna. Pierwszą tworzą wyłącznie
studenci socjologii, drugą wymieszani reprezentanci innych kierunków.
Badanie sprawdza te same 'zaburzenia na tle społecznym' w obu grupach.
Grupa kontrolna służy za punkt odniesienia - określa przeciętny
odsetek socjopatów ;) wśród studentów uniwersytetu. Porównanie
tego wyniku z odpowiednim mu odsetkiem w grupie eksperymentalnej
dostarcza odpowiedzi na pytanie, czy studenci socjologii częściej
wykazują zaburzenia, czy przeciwnie. Najtrudniejsze dla tego eks-
perymentu wydaje mi się określenie prostej miary badanych zaburzeń.
Pytanie 'czy czujesz się socjopatą?' raczej nie dostarczy użytecznego
materiału badawczego. ;) Tutaj pojawia się szerokie pole do popisu
dla Waszej kreatywności. Można zaproponować badanym zestaw pytań
w formie znanej z kolorowych czasopism psychozabawy. W ten sposób
badanie traci na wiarygodności, ale przecież nie chodzi o poważną
teorię naukową, tylko o wyćwiczenie warsztatu.

Powodzenia! :)
--
Jakub Berent