>
> > Chwilowo pomaga mi intensywny ruch na świeżym powietrzu, lecz po nocy
> poczucie
> > bezsensu, beznadziei i przygnębienia - znowu wrazca.
>
> To prawdopodobnie jest czysta chemia, gdyż w czasie fizycznego wysiłku
> fizycznego wytwarzają się w organizmie związki chemiczne polepszające
> samopoczucie. Na pewno nie należy tego zaniedbywać
>
> > Ucieczka w pracę- jeżeli uda się uwierzyć w sens tego co robię- skutkuje
> do
> > kolejnego poczucia bezsensu.
>
> Tu chyba jest całe źródło problemu. Ciągła ucieczka przed tym "co jest", a
> to "co jest" ciągle się naprasza, jest natarczywe i nigdy nie ustępuje. Tu
> koło się zamyka. Jedynym wyjściem jest stanięcie twarzą w twarz ze stanem,
> który nazywamy "depresją" bez oceniania i ucieczki przed nim. Kiedy widzimy
> bezpośrednio jakiś problem psychologiczny światło tego "widzenia" rozprasza
> i usuwa problem bezpowrotnie. Wiele zależy od inteligencji wewnętrznej i
> odwagi stanięcia z tym oko w oko. Oczywiście człowiek może popełniać,
> szczególnie na początku, wiele błędów jednak jest to nieistotne. Chodzi tu
> przede wszystkim o wzbudzenie ciekawości czym "to" tak naprawdę jest bez
> werbalizacji, bez nazywania, bez etykietowania, o czucie tego tak
> bezpośrednie jakby się trzymało własne dziecko na rękach i je obserwowało
> jak się zachowuje. To jest właśnie prawdziwe i ostateczne wyzwolenie.
>

I to jest największa trudność. Chyba wiem, na czym polegają moje problemy,
potrafię nazwać, chyba znam przyczyny. Pojawiają się jednak często stany
jakiegoś zawężonego myślenia i całkowicie irracjonalne postępowanie zdominowane
przez poczucie krzywdy i bezsensu. Ograniczone horyzonty śmieszą po czasie.
Trudność największa polega na wyzwoleniu od wyobrażenia o życiu i od własnych
słabości. Teraz jestem w dobrej kondycji, ale ten list byłby zupełnie inny,
gdyby był pisany w innym czasie. To tylko chemia? Jestem właśnie po treningu
siatkówki.
Pozdrowienia
Maria

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl