>Hm... Czy milosc do Dziecka wymaga ZMARNOWANIA swojego zycia, swojego
>szczescia?

Oczywiście, ze nie wymaga, czasami jednak MOZE nie widzimy innego wyjscia, a
tym latwiej IMO dojsc do takich wnioskow, gdy nie kochamy siebie (uwazam, ze
moja Mama siebie nie kocha). Wtedy tez koncentrujemy sie na JEDYNYM widocznym
celu, ktory wydaje sie realny, mozliwy do osiagniecia wtedy, gdy wszelkie
(niewielkie) dzialania zmierzajace do otrzymania milosci czy szacunku dla
siebie zawodza.

>Czy marnujac swoje zycie nie utrudniamy dziecku drogi do szczescia?
>Czy dobra drogą do szczescia Dziecka nie jest szczesliwy Rodzic?
>
>Marek

Jak wynika z mego przykladu chociazby - zawodza. Uwazam jednak, ze ...kiedys
nie byl "w modzie" zdrowy egoizm, tzn. takie zachowanie, ktore
przy "dlugofalowej" polityce daje duzo lepsze efekty, niz dawanie przykladu
swego umartwienia i poswiecenia, z ktorego wynika jedynie zgorzknienie
rodzica i chore wzorce dla dziecka.
Pozdrawiam serdecznie
Hania

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/