> Co rozumiesz przez dyscypline? Chodzi ci o narzucenie samemu sobie
jakiegoś
> planu zajęć? Np 5 pobudka 5.5 zimny prysznic 5.10 bieganie po lesie itd.

Nie, to jest idiotyczny pomysł. Nie chodzi mi o masochizm. Chociaż możliwe,
że są osoby, dla których taki rodzaj dyscypliny będzie najlepszy.

> Czy nie ma w tym pewnego samooszustwa, polegajacego na tym że to ty
narzucasz
> dyscypline? To jest narzucasz sobie taką dyscypline jaka ci pasuje. A może
> lepsze jest obserwowanie swoich reakcji w odpowiedzi na zewnętrzna
> dyscyplinę, np. pójść do wojska?

Nie widzę w tym nic złego, że można samemu sobie dyscyplinę narzucić. Jest
przecież tyle spraw w naszym życiu, nad którymi warto jest trochę
popracować. Należy mieć jasności w dziedzinie dyscypliny w ogóle. Należy
wiedzieć, że OD CZEGOŚ TRZEBA ZACZĄĆ. Na początku cel nie jest aż tak
istotny jak sama realizacja. Później jeżeli ma się odwagę i charaker dobiera
się bardziej stosowny rodzaj dyscypliny wobec siebie. Stosowny tzn. bardziej
praktyczny, taki, który przyniesie wymierne korzyści.

> Czy osiągniemy coś więcej oprócz zidentyfikowania oporów w odpowiedzi na
> konkretna "dyscypline". A co z oporami, obsesjami itd które się nie
ujawnią?
> Trudno np zaobserwować lęk przed lataniem zanim się poleci.
> A co z lękiem przed spontanicznością. Dyscyplina go raczej nie ujawni.

W takich sprawach jak wgląd w siebie samego nie powinno się działać po
omacku. Przecież to jest doskonały punkt odniesienia do dalszych działań,
które jak napisałem stanowią już inne obszerne zagadnienie. Ten punkt
odniesienia do oczywiście fakt, że coś się wie, że jest się tego świadomym.
Dyscyplina to sposób bardzo praktyczny, ponieważ ktoś kto ją stosuje odczuwa
wszystko na własnej skórze. Przyjmijmy, że interesuje nas sprawa ludzkiej
pamięci. Chcemy ją poprawić i lepiej wszystko zapamiętywać. Samo siedzenie w
fotelu i czytanie książek jedna za drugą na ten temat nie da nam NICZEGO.
Nawet konsultacja ze specjalistami na niewiele się zda jeżeli nie będzie w
tym PRAKTYKI. I o to właśnie mi chodzi. Dyscyplina ma również pewną ukrytą
opcję: ci, którzy z rozmysłem a nie jak idioci się jej oddają mają z tego
wielką sadysfakcję, energię, coś w rodzaju naturalnego speeda. Osoby takie
mają poczucie zwycięstwa a nie porażki. Zwycięstwo jak napewno wiesz,
bardziej rajcuje ;-)

> Ponieważ pierwszy twój sposób był interesujący, proszę o podanie
następnych.
> Sam powiedziałeś że jest ich wiele.

Proszę bardzo: analiza własnej przeszłości, przerwanie wewnętrznego dialogu
(daje więcej niż na to wygląda), analiza własnych snów i podjęcie próby ich
kontroli itd.

pozdrawiam