Edyta <e...@i...pl> napisał(a):

> w małżeństwie oboje
> są szczęśliwi ale....jest jeden problem...
> On chce mieć już dziecko a ona jeszcze nie...
> Ona zalicza się do wąskiego grona kobiet, które nie czują
> "instynktu macierzyńskiego", woli pracę od dzieci..uważa że
> ma na nie deszcze czas i nie chce ich mieć teraz.
> I tu pojawia się problem......
> Mąż ją "szantażuje", mówi, że on chce, że to najwyższa pora
> nie chce dłużej czekać...powiedział nawet, że jak się szybko nie zdecyduje
> na dziecko, to on pomyśli o rozwodzie...
> ......Czytałam o takich kobietach, często chęć posiadania u nich dziecka
> przychodzi po 30 roku życia ( 32-34 ) i wtedy posiadanie dziecka staje się
> dla
> nich priorytetem.....ona ma 27 lat.

Czy naprawdę małżeństwo Twojej koleżanki jest szczęśliwe, czy tylko na takie
z zewnątrz wygląda?
Małżeństwo tworzy dwoje ludzi, nie przypuszczam, aby kobieta odnajdywała się
przy boku bezwzględnego egoisty, myślącego wyłącznie o swoich potrzebach, a
do zajścia w ciążę zmuszającego kobietę ordynarnym szantażem. Czy przypadkiem
nie jest tak, że dla kobiety, o której piszesz małżeński raj nie jest
zwyczajnym piekłem?
Być może, że Twoja koleżanka odsuwa się od męża, poświęcając się głównie
pracy zawodowej, bo czegoś się obawia, coś jej ciąży we wzajemnych
stosunkach. Może to coś tkwi w charakterze owego pana, traktującego swoją
żonę jak kangurzycę.Ustawa mówi, że zwierzę nie jest rzeczą, należałoby tekst
rozszerzyć: kobieta także.
Tu nasuwa mi się też hipotetyczna odpowiedź na pytanie, czemu Twoja koleżanka
nie spieszy się do rodzeniem dziecka. Nie wiem, czy świadomie, czy nie, boi
się dać potomka akurat temu mężczyźnie. Można domniemywać, że przyszły ojciec
swoją postawą nie komunikuje żonie, że będzie z nią na dobre i złe, że nie
uchyli się od współodpowiedzialności za los rodziny, w tym - co
najważniejsze - dziecka. Któż tak naprawdę wie, czego w przeszłości
doświadczyła młoda kobieta, że woli zachować względną niezależność od
mężczyzny i bezpieczeństwo emocjonalne? ( Przypominam niedawny wątek o
rozwodach ).

> Ona w ogóle nie czuje potrzeby bycia matką, ale dla męża chce zajść w ciąże
> i tu pojawia się problem...o czym ma myśleć lub co zrobić
> aby chcieć mieć dziecko teraz, a nie jak "natura" się odezwie.
> ....Jest to poważna sprawa, a ja nie potrafię jej pomóc.
> Dziecko kojarzy jej się z chorobą, utratą wolności i kłopotami...
> .....Powiedzcie co ona ma zrobić by zmienić swoje nastawienie.
> To maja przyjaciółka...więc proszę o pomoc.

Najprostszy ze sposobów na zatarcie, jak ktoś sugerował, prawdopodobnej
traumy związanej z dzieciństwem to dostarczenie kobiecie, może obojgu
małżonkom, pozytywnych przeżyć płynących z kontaktu z dziećmi. Myślę, że
gdyby umożliwić im częste spotkania z potomstwem przyjaciół, nawet
pozostawianie malców pod ich wyłączną opieką, w niej odezwałoby się
pragnienie posiadania dziecka i pękłyby jakieś wewnętrzne opory, tym bardziej
gdyby widziała, jak mąż odnosi się do niej i do dziecka. Istnieje także
obawa, że oboje, obserwując się wzajemnie w rolach matki i ojca, przeżyliby
głębokie sobą rozczarowanie. Ważne, aby konflikt został zażegnany w
cywilizowany sposób, aby małżonkowie psychicznie ucierpieli jak najmniej.
Uzus

> Pozdrawiam,
> Edyta
>
>


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/