> Po pierwsze, bardzo mnie to cieszy, że chce Ci się żyć. Cieszy mnie również
> to, że jesteś zadowolony z efektów leczenia, jak i to, że od fluoksetyny się
> nie uzależniłeś, albo przynajmniej tego nie zauważasz.
> Nigdy nie przyjmowałem, że masz z tym jakiś problem, skoro napisałeś o tym w
> grupie dyskusyjnej. Odpowiadałem po prostu na wpis pani, twierdzącej, że
> prozac nie uzależnia.
> Gdyby było aż tak pięknie, to czy koncern produkujący ten lek wypłacałby co
> roku wielomilionowe odszkodowania na drodze ugody przedsądowej??
> Ale rzeczywiście, ryzyko uzależnienia jest niskie.
> Pomijając zaś kwestie natury farmakologicznej, które, możesz mi wierzyć, lub
> nie, dzielą dość mocno światek medyczny, pozostają jeszcze kwestie natury
> psychicznej.
> Bo jeśli będziesz codzinnie, przez 10 lat, zawsze o 6.00 pił szklankę
> ciepłego mleka, to jak się będziesz czuł, jeśli pewnego dnia to mleko pić
> przestaniesz? Będzie ci tego brakowało, prawda? Zupełnie jakbyś był
> uzależniony, choć mleko nie uzależnia. A wyobraź sobie, że to tzw. "mleko"
> byłoby równocześnie lekarstwem i poprawiaczem nastroju.. Bardzo byłoby Ci go
> brak, prawda?
>
> Pozdrawiam,
> Darek.

Darku, wybacz, ale nie moge sie z Toba zgodzic. Mysle, ze raczej nie mozna nie
zauwazyc czegos takiego jak uzaleznienie - to Twoj pierwszy argument. Twoj
przyklad z mlekiem, tez idzie zbyt daleko w swojej analogii. To jest raczej
nawyk a nie forma uzaleznienia.
Natomiast trzeba uczciwie powiedziec, ze niektore leki przeciwdepresyjne
rzeczywiscie uzalezniaja. Tylko, ze nie mowilismy tu o wszystkich a o jednym
wybranym.

Depresja jest czyms co trzeba przezyc, zeby zrozumiec. Kiedy siega sie po leki,
to jest to juz naprawde ostatnia deska ratunku, za ktora nic nie ma.
D.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl