W słonecznym cieniu, na miękkim kamieniu, użytkownik "Magdalena Nawrocka"
<m...@w...fr> po krótkim namyśle nic nie
mówiąc powiedział w wiadomości 20030326082725.SNZJ7634.viefep11-int.chello.at@jupit
er...
> On Wed, 26 Mar 2003 08:40:05 +0100, d.v.\(r\) wrote:
>
> >Raz porządnie rozchwiana psychika jużawsze będzie podatna na stresy, zaburzenia,
> załamania itd...
> >Oczywiście mowa nie o chwilowym stersiku, ale potężnym stresie, depresji, czy
> innym zaburzeniu.
> >JA zawsze już bezie musiało się pilnować...
> >Czy tak?
>
>
>
> Cierpie Na depresje psychogenna. Wiem, ze bedzie trzymala sie mnie az do konca.
> Musze nauczyc sie z nia zyc.

>

A nawet niestety ją polubić, bo tu to wiadomo jak z lekami. Trzeba, poprostu sobie w
lustro spojrzeć i powiedzieć - tak, ma
to i to, i co z tego - powinno pomóc - być świadomym swojego zaburzenia psychogennego
i zaakceptować jej - wtedy jakoś się je
zwalczy, mówić o tym - to nie wina chorego, więc nie ma co się o cokolwiek obwiniaać
- tą są różne skutki często długotrwałej
niepewności, stresów, przykrości, ale to już inna historia.
Nie poddawać się! - i cieszyć się na siłe z czegokolwiek, a innych głupoli trakltować
jako tzw. niewiarygodny autorytet - DA
SIE TEGO NAUCZYC - Pozdrawiam.
Ps. Pozdrowienia dla miejscowości RIS ORANGIS - pod Paryzżem, mam tam baaaaaardzo
miłe wspomnienia.(tam na kościele sobie
francuzi posadzili drzewa... :))