Co się dzieje dalej?
Ważne jest tutaj spostrzeżenie (przypomnienie), że każdy z nas dysponuje
inną "mapą rzeczywistości", (o mapach mówił swego czasu, wielce
kontrowersyjny dla wielu - Powerbox). Taka "mapa rzeczywistości",
to nic innego jak konglomerat ze wszech miar indywidualnych zdobyczy
intelektualnych i emocjonalnych jednostki. Jedyna rzecz jaką posiada
i jaką posługuje się na codzień, aby przeżyć (a nawet z powodzeniem
hodować rybki dla czystej przyjemności).

Tak więc nasz "ślimak" z czółkami i kolcami, ma swoją duszę w postaci
mapy otoczenia w którym żyje. Nie jest to jednak mapa typu kartograficznego
(taka znajduje się wewnatrz tej, o jakiej mówię). Jest to coś sięgającego
tak daleko, jak daleko sięgają ZMYSŁY "ślimaka". Dla jednych będzie to
więc mapa najbliższej okolicy (dom, mama, tata, miś, grzechotka, papu),
dla innych - krańce wyobrażalnego wszechświata wraz z całą jego zawartością.
[I tutaj ukłon w stronę CKP - Twoje inspirujące opowiadania o duszy,
znajdują odzwierciedlenie w moich rozważaniach/bajdurzeniach, i wprost
przyznaję, że gdyby nie one, również moich by nie było. Przynajmniej
w takiej postaci.]

Jeśli więc średnio licząc aktywny ożywiony posiada mapę ogarniającą
nieco więcej niż pieluchy, a najczęściej fragment z tego, co dzieje sie na
naszej planecie, zrozumiałe jest, że sam wyposaża się w czółki i kolce,
narzędzia do kontaktowania się z otoczeniem.
Żeby było zapewne śmieszniej*, w każdym przypadku, te czółki i kolce
wypadają w różnych miejscach na jego "mapie", (małpie?!) a więc raz jest to
czułek w stronę miłośników żółtych chryzantem, a innym razem w stronę
czerwonych biedronek. Raz w stronę golonki a innym razem w stronę
- no, dajmy na to saltimbocca. Raz w stronę piwa Harnaś, a innym razem
w stronę Malibu... Co chciałem podkreślić - wybory te (a przykłady
są oczywiście abstrakcyjne) z reguły się wzajemnie wykluczają, o czym
nieszczęsne ślimaki dowiadują się z reguły ZA PÓŹNO... o ile zwiąże
ich ze sobą jakaś nierozrywalna umowa natury społecznej.

Aby ograniczyć i uprzyjemnić te rozważania, zatrzymam się na znanym
sporej częsci, kont(r)akcie małżeńskim, gdzie trudno szukać lepszego
terytorium na ścieranie się dwóch dusz (dwóch map rzeczywistości).

Małżeństwo... dla ludzi bliskich pieluchom (ograniczona mapa rzeczywistości),
wydaje się rzeczą prostą a nawet wspaniałą. Oczywiście jeśli do tego
kwitnie miłość, najwspanialszy narkotyk jaki nam natura zafundowała,
jest pięknie - gdyż wszelkie czółki i kolce ślimaków są jeszcze w fazie
wczesnorozwojowej, miękkie i podatne na zmiany. Narkotyk miłości
pozwala żyć zgodnie i z pełną tolerancją dla tych nielicznych na początku
odmienności (kolców). Mamy więc udany kontakt (małżeński) z nadzieją
na jego pomyślne, twórcze przekształcenia w przyszłości.

Nic jednak w miejscu nie stoi, a dwa ślimaki, chocby i nie wiem jak były
zgodne w fazie przedmałżeńskiej i wczesnomałżeńskiej, dostaja się w wir
atomowy upływu czasu, a ten nie oszczędza nikogo i niczego. Sprawia więc,
że każda z tych dusz (map rzeczywistości) stale ulega wpływom zewnętrznym,
stale się rozwija, zmienia, ewoluuje ku obszarom przez siebie uznanym
za korzystne, ciekawe, obiecujące. Z czasem więc wraca problem
zgodności, mieszają się czółki i kolce, czerwienieją ze złości i boleści.
Zgrabny kontakt małżeński staje się z czasem kontraktem - gdzie pierwotne,
naturalne więzy muszą ulegac deformacjom.

Tu, na tej wyjątkowej grupie, można sobie to wszystko bezboleśnie
przetrenować (oczywiście w innym niż małżeński wymiarze). I oczywiście
sprawa bezbolesności też jest względna.

Warto byłoby porozmawiać o strategiach przetrwania związku - zamiast
tumanić się tego zewnętrznymi, nieświadomymi przejawami, takimi jak
problem "an-na & Albeo", lub "5piw".



Zostawię więc więcej miejsca....


A Ty Marku mówisz:

> Ja się buntuję przeciw temu światu, który bardziej obserwuję,
> niż w nim uczestniczę. Chwilami chciałbym walczyć ze ~wszystkimi,
> wymusić dobrą wolę, zmusić do myślenia, upokorzyć ich ego dumne i durne.

Jak sądzisz - pasuje tu mój model ślimaka z czółkami i kolcami?
Mówisz "chciałbym walczyć", "upokorzyć"...
Czy jesteś pewien, ż czym chciałbyś walczyć i wiesz dlaczego?


> Marek
>

All
* śmieszniej - czytaj jako parodia przymusu naturalnego.