Witam !

Użytkownik "Grav" <g...@p...pro1.pl> napisał
>

Ja podobnie jak kolega Grav, byłem dotychczas biernym "oglądaczem" tej
grupy, więc pewnie niewiele tu pomogę, ale wybaczcie, spróbuję...

> Spotykam sie z pewna niewiasta od ponad 2 miesiecy. Formalne okreslenie
> jakie laczy mnie i ja to przyjazn. Zarowno ona jak i ja mamy po 25 lat.
> Formalny statut naszej znajomosci wynika stad, ze kazde z nas jak na wiek
> przystalo ma swoje doswiadczenia. Z jej szczatkowych opowiadan wiem, ze ma
> za soba kilka niemilych rozczarowan. W zwiazku z nimi "w ramach
sprawdzenia"
> z kim ma do czynienia wszelakie znajomosci z facetami rozpoczyna od stopy
> przyjacielskiej.

to prawidłowy odruch...
Jest jednak istotne czy ktoś dobrze rozumie znaczenie PRZYJAŹNI...

> Przyznaje, ze do niedawna nie przeszkadzalo mi to, teraz
> troszke przeszkadza,- odnosze uczucie ze z mojej strony wkradlo sie
> zauroczenie. Z racji tego, ze oboje pracujemy oraz duzo czasu zajmuja nam
> zajecia dodatkowe (ja sie ucze i prowadze dodatkowo drobna dzialalnosc
> gospodarcza, ona udziela korepetycji), widujemy sie rzadko skupiajac sie
> glownie na rozmowach telefonicznych. W tym wszystkim nie potrafie jednak
> zrozumiec, zinterpretowac kilku rzeczy. Z tego co wiem od niej i co widze
po
> reakcjach jej przyjaciolek, fakt ze potrafimy przy jednej sesji
> telefonicznej bez problemu przesiedziec ponad godzinke jest u niej rzecza
> ponoc nowa i dotychczas nie spotykana.
to miłe... takie naturalne nawiązywanie kontaktu duchowego bez udziału sfery
cielesnej...
Dzięki temu nie raniąc się "po fakcie" można dojść do porozumienia zanim
wydarzy się cokolwiek "cielesnego"... i ewentualnie kontynuować znajomość,
lub nie...
Przecież dusza to podstawa, a brak głębokiego duchowego zrozumienia to
poważny kłopot na przyszłość.

> Z jednej strony wymaga z mojej strony
> pelnego otwarcia i szczerosci, a z drugiej sama upomina mnie, ze za slabo
> mnie zna by mogla odwdzieczyc sie tym smym w stosunku do mnie.
hmm... moim zdaniem, pełne zrozumienie można osiągnąć przez obustronne
otwarcie się i pełną szczerość.
Jest tu też problem dobrej woli, a może też i obawy przed ukazaniem swego
wnętrza...
Ale pewne jest że jeśli tylko jedna strona wymaga otwartości, to nie jest
uczciwe...
Zresztą... w przyjaźni NIC nie można wymagać...

> Najczesciej
> jest to tlumaczone przez nia tym, ze aby poznac druga osobe trzeba poznac
> jej zachowanie w danych sytuacjach zyciowych.
hmm... człowieka można przyjąć takiego jakim jest...
albo odrzucić, a zależy to od drugiej strony...

> Jak sama to zauwazyla owych
> sytuacji nie mielismy za wiele, ale moje zdanie jest takie, ze przy
> odrobinie dobrej woli z jej strony moglibysmy sie spotykac czesciej niz
raz
> na tydzien czy na dwa tygodnie. Niestety czesto bywa tak, ze spotkania z
jej
> strony czesto bywaja odwolywane w zwiazku z dolkami przyjaciolek.
> Reasumujac: czesc z jej zachowan odbieram jako delikatne wyrazenie
niecheci
> z jej strony w stosunku do mnie.
nie chciałbym wypaść złośliwie, ale być może rzeczywiście coś jest nie
tak...
Może wymagasz (przepraszam za Ty) od niej zbyt wiele ?
A ona być może tak naprawdę nie wie jeszcze czego chce...
Przecież sama chyba sobie zaprzecza.
Jeśli chce Cię poznać w codzienności, to powinna być bardziej chętna do
spotkań.
A czy rozmawiałeś z nią o tym ?
Trzeba było postawić sprawę delikatnie, ale jasno i szczerze, czyli co Cię
boli, czemu to czy tamto Ci nie odpowiada...
Nie można się tu obawiać odrzucenia... pewne sytuacje są nieuniknione i nie
zawsze od nas zależne.
Poza tym dążąc do prawdziwej przyjaźni/miłości należy pamiętać że ich
udziałem jest dobrze rozumiana wolność i wyrozumiałość...

> Mozliwe ze owy odbior z mojej strony wynika
> stad, ze przez dlugi czas nie spotykalem sie z nikim, tym bardziej jest to
> moj pierwszy raz gdy spotykam sie z kobieta ktora jest juz w pelni
dojrzala
> emocjonalnie, wie czego chce od zycia i czego wymagac od partnera.Z jednej
> strony wydaje mi sie, ze najlepszym wyjsciem bylo by zerwanie tej
> znajomosci. (Pytanie do panow co wy na to?)

za mało danych ;-)
A z tego co widzę, wynika że należy sprawę postawić jasno i
pokazać czego oczekujesz (wybacz): czy zgłębiania sfery duchowej, prawdziwej
przyjaźni, czy czegoś innego, i jak to ma wg Ciebie wyglądać.

> Jednak z drugiej strony pomimo prob wysadowania trudno jest mi okreslic co
> tak na prawde kryje sie za jej slowami i postepowaniem.
prawdziwa przyjaźń polega właśnie na tym, żeby nie próbować zgłębiać na siłę
duszy drugiego człowieka.
To powinno przyjść że tak powiem jako dar...
Kiedy nie ma tego wzajemnego ofiarowania, to nie wiem czy można mówić że ta
przyjaźń wogóle istnieje...

> Trudno jest mi
> ocenic jakimi oczami ona patrzy na mnie, wiec w tym momecie jezeli sie
myle
> i zdecyduje sie na pierwszy krok to procz tego ze zranie siebie to zranie
> rowniez i ja.
chyba nie... jeśli zrobisz to umiejętnie.
A jeśli pomimo swej dobroci, otwartości, szczerości ona Cię nie zrozumie, to
nie ma sensu się tym martwić.
Cierpienie jest wręcz budujące i dodające siły oraz doświadczenia.
A rany zawsze się goją...

PS. Przepraszam jeśli Cię coś uraziło w mej odpowiedzi... hmm... czasem mam
niewyparzony jęzor...

--
---
Pozdrowienia
Vetch
XVid;-) Video Player
http://vetch.magot.pl/