MAG wrote:
> A jak masz np. raka i o tym mówisz to też jest coś czym nie ma się co
> chwalić?

Coz za wyszukane porownanie...

> Trochę mnie niepokoi to, co nie pierwszy raz i nie
> tylk w związku z moją osobą zdarza mi się zaobserwować... że wolno i trzeba
> głośno mówić o uczuciach, byle nie o tych, które wiążą się z jakimś bólem.

Wcale nie neguje tego. Raczej kierowalbym sie w strone zrezygnowania z
takiej postawy i wprowadzenia pewnych zmian w zyciu. Na lepsze.

> No może nie samych... ale tych rzeczywiście bardziej cenię :-)

Ja tych omijam szerokim lukiem. Wole spotkac sie i porozmawiac z kims
usmiechnietym, pelnym energii i zadowolonym z zycia, a nie wiecznie
zadumanym i poszukujacym jego sensu.

> A kto mówi, że mi z tymi rozważaniami źle? To integralna część życia. Mojego
> życia! I moich bliskich. Moje filozofowanie to coś, co w dużej mierze mnie
> określa. Mogę to odrzucić, ale to się wiąże z ryzykiem nie bycia mną. A póki
> co nie mam innego pomysłu na to kim być....

To wybor kazdego z nas. Ja juz wiem, ze bysmy sie nie dogadali.

--
_red ____ _ ____ ____ __ _