Użytkownik "Qrczak" <q...@g...pl> napisał w wiadomości
news:jh1f48$4c7$1@inews.gazeta.pl...
> Dnia 2012-02-09 22:30, niebożę Chiron wylazło do ludzi i marudzi:
>>
>> Qrko- jeśli chodzi o psychoterapeutów -
>
> Za bardzo przywiązujesz się do przedrostków, Chironie. To był
> terapeuta.
>
>> dla mnie to podstawowa sprawa: czy ma superwizje. I o to się pytam.
>> Czemu uważasz, że to niestosowne? Jeśli chodzi o mnie- to chyba nie
>> zaufał bym psychoterapeucie, który nie ma superwizji.
>
> A co ma osoba trzecia do Twoich kontaktów z terapeutą? Aż tak bardzo
> potrzebujesz świadomości, że ewentualne wnioski z kontaktu z Tobą musi
> terapeuta wynosić w świat? I do czego jest Ci to tak bardzo potrzebne.
> Mnie nie interesuje, czy występuje i jak wygląda ewentualny nadzór nad
> właściwym procesem terapeutycznym. O ile jest właściwy.
To bardzo delikatna materia. Wchodzisz w relacje z drugim człowiekiem
(terapeutą) któremu- jeśli ma to przynieść dla Ciebie pozytywne efekty-
musisz zaufać. A tam po drugiej stronie stoi człowiek: też ma różne
problemy, kompleksy, uprzedzenia, które_zawsze_rzutują_na_wasze_relacje. I
tu jest rola superwizora: on ma mu pokazać, w którym momencie np terapeuta
załatwia coś sobie zamiast działać na rzecz Twojego dobra. Wiesz- terapeuta
jak 99% ludzi nie może być sędzią we własnej sprawie. Przekonałem się, że to
bardzo ważne. Ba! Sami terapeuci niechętnie patrzą na takich, którzy
uważają, że nie są im potrzebne superwizje. Tak na marginesie- w pokrewnej
działalności- wśród księży- spowiedników też to działa podobnie: spowiednik
ma swojego spowiednika, do którego przychodzi z różnymi sprawami-
szaczególnie, gdy sam nie jest pewien, czy dobrze postępuje.
Widziałaś może wywiad z Wojciechem Eichelbergerem- jak to w pewnym momencie
oświadczył, ze mu nie jest potrzebny żaden superwizor i że on może być
superwizorem wszystkich psychoterapeutów w Polsce? Odzew psychologów był
chyba jednomyślny: odbiło facetowi- trzymać się z dala.



> Tobie, jawi mi się, zdał się niewłaściwym, bo terapeuta zasugerował
> mi unikanie w rodzinie dyskusji... ba! nawet sporĂłw. Ale Ty nie wiesz,
> jak wygląda dyskusja w mojej rodzinie. Przykładasz własną miarkę,
> własne doświadczenia. I to nie jest dziwne, to jest na wskroś normalne.
> Ale wyjdź czasem poza własne doświadczenia, a zobaczysz inny świat i
> innych ludzi. Nawet tych bez superwizji.
Masz rację- nie wiem. Przepraszam...



.--

serdecznie pozdrawiam

Chiron