W wiadomości <news:ednsdt$tlr$1@news.onet.pl>
Iwon(k)a <i...@p...onet.pl> pisze:

> nawet jesli celowo przejaskrawiasz, to zupelnei trafiasz nie tam
> gzdie trzeba. 30 latka nawet 40 latka jest w pelni sil, zeby
> zaczac kariere. ludzie nie powinni byc skostniali, a takim podejsciem
> jak Twoje, nie bylabys w stanie zmienic zawodu, kariery, siebie-
> bo.......czujesz sie staro i odcinasz kuponki. osobiscie wole nie
> kupowac trumny i juz tam lezec, ze sterta kuponkow przez najblizsze
> 50 lat.

Wybacz, ale dalsza dyskusja nie ma sensu, jeśli do tej pory nie zrozumiałaś
jej podstawowych założeń.
NIGDZIE i NIGDY nie napisałam, że czegoś się nie da zrobić w jakimś tam
wieku, że ktoś jest niezdolny do rozpoczęcia kariery po 40-tce (a to
usiłujesz mi zarzucić).
Napisałam tylko o KOSZTACH, takich, a nie innych decyzji. I w żaden sposób
nie dam się przekonać, że koszty te są identyczne w obu, omawianych tu
przypadkach (rodzina, a potem nauka i nauka, a potem rodzina).
Dodatkowo podpinam się pod to, co napisała Miranka, więc nie będę powtarzać
jej argumentów.

--
Nixe