Użytkownik "Pe-Korn"

> "Pokaz mi swój swiat, swoje otoczenie, swoje relacje z ludzmi - a powiem
> ci kim jestes!"

No wiec jestes pijakiem, zlodziejem, muzykiem....

> To, co się nam przejawia nie jest wcale WTORNE, ale jest zawsze PIERWOTNE.

A dla mnie to zawsze wtorne. Widze to, co jest najpierw w mojej swiadomosci.

> Opisujac i badając Rzeczywistosc, opisujemy i badamy siebie. Nie jest wiec
> ona domniemana, lecz w najwyższej mierze OBIEKTYWNA, gdyz jest prawdą o
> nas samych, a nie tylko jakims subiektywnym jej odbiorem.

Jesli odbija sie w swiecie moje wnetrze, to jest to rzeczywistosc
subiektywna, a nie obiektywna.

> COŚ zawsze JEST wtedy, gdy tak właśnie chce człowiek - twórca wszelkiego
> bytu i jestestwa. Czlowiek sam konstytuuje kazdy byt, sprawia ze z
> wirtualu staje sie on realem.

Taa....mnie to sie nigdy nie udaje.

>
> Jedyne co rozni człowieka od Boga w zdolnościach kreacyjnych, jest czas.
> Ponieważ "nie upływa" on Bogu, przeto Jego akty kreacyjne sa niemal
> natychmiastowe, licząc od "Niech się stanie..".

Bogu tez uplywa. Potrzebował przeciez az szesc dni...
A z odpoczynkiem to nawet siedem.

> Natomiast każdy akt kreacyjny człowieka, oddzielony jest zawsze od momentu
> jego ucieleśnienia,
> czyli pelni realizacji - interwalem czasowym, krótszym lub dłuższym.
> Również akt odwolania tego co człowiek stworzyl, jest oddzielony pewnym
> czasem, od "znikniecia" tego, co zostalo już stworzone. Rzeczywistosc
> zatem powstaje na zewnatrz czlowieka - PO PEWNYM CZASIE, a nie
> natychmiastowo.

Gdy zjem chleb to go odwoluję z istnienia.

> Kiedy pijak stwarza sobie swoj swiat pijacki, pelen melin, budek z piwem,
> kolesiow do kieliszka - to "wydobywa" ten swiat z oceanu "wszechmozliwosci
> sposobow przejawiania sie swiata", wydobywa TAKI, a nie inny swiat dla
> siebie. I jest to zjawisko długotrwające, zachodzace latami.

No to jestes pijakiem.

>
> A gdy z pijaka przemienia sie w abstynenta, to nadal w jego swiecie
> istnieja budki z piwem, meliny, kolesie do kieliszka, nadal istnieje ów
> "historyczny" swiat, ktory musi w pocie czola naprawiac, zmieniac, oddalac
> kolesiow od kieliszka na wieksza odleglosc od siebie, przyciagac w swoje
> poblize ludzi trzezwiejszych, mniej pijacych, aby w ostatecznie "odwołać"
> to, co sam stworzyl. To nie jest jednak latwy proces i trwa dlugo.

To w koncu jestes pijakiem, czy abstynentem?

>
> Stwarzanie ma charakter długotrwałej sublimacji. Byty stwarzane nie sa od
> razu bezpośrednio widoczne, lecz pojawiaja się gdzies w oddali jakby we
> mgle. Stopniowo dopiero zostaja przyblizane w bliskie sąsiedztwo
> człowieka.

Jak daleko? Kilometr, dwa, dziesiec?

> Można powiedziec: "Jak sobie pościeliłeś, tak się wyspisz". Co gromadziles
> cale życie, to masz teraz wokół siebie.
>
A jesli ktos sam sobie nie scieli, to co wtedy?

Grzesznik