pawel wrote:
[...]
> wyrzicic kamienie i rzucic sie w przepasc razem z nimi?
> patrzec na resztki swego zycia az do smierci?
> a moze zebrac te kamienie, odrzucic popekane, zbudowac na reszcie chocby
> czesc fundamenu, cieszyc sie kazdym drobnym kamyczkiem ktory bedzie do
> niego dorzucony, miec w pamieci kleske i jednoczesnie byc przygotowanym
> na kolejna?

Cokolwiek nie zbudujesz, to i tak juz bedziesz wiedzial, ze nic nie jest
trwale i ostateczne; mozesz jednak zrobic to wg wlasnego uznania.
A postawiac kilka takich budowli, i byc swiadkiem ich ruiny, to jakby miec
kilka zyc, no nie? ;)