W dniu czwartek, 12 marca 2015 16:59:38 UTC+1 użytkownik FEniks napisał:
> Akurat wczoraj w radiu była ciekawa rozmowa na temat szczepień:
>
> http://www.polskieradio.pl/7/163/Artykul/1396771,Wah
asz-sie-czy-zaszczepic-dziecko-Zapraszamy-do-lekarza
>
> Znamienne co mówi redaktor na początku - trudno mu było znaleźć eksperta
> przeciwnika szczepień, który zgodziłby się przyjąć zaproszenie do radia.
> Czyli moje przypuszczenia się potwierdzają - większość tych ekspertów,
> siejących popłoch w internecie na różne tematy*, boi się rzeczowej
> rozmowy i pytań oraz spotkania oko w oko ze specjalistą prezentującym
> inne zdanie (np. tak jak tu, pediatrą-praktykiem zwolennikiem szczepień).
> Pominę już, że ten ekspert, którego udało im się namówić na rozmowę
> telefoniczną, wypadł słabo i chyba lepiej by zrobił dla swojej frakcji,
> gdyby jednak tego zaproszenia nie przyjął.
>
> *Cały czas czekam na odpowiedź jakiegoś tam doktora czy profesora z
> podaniem konkretnej ustawy rzekomego uznania ślimaka za rybę.
>
> Ewa

http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_sz
czepionka_-_bomba_z_opoznionym_zaplonem.html

SZCZEPIONKA - BOMBA
Z OPÓŹNIONYM ZAPŁONEM




Powszechnie uznaje się szczepionki za dobrodziejstwo nauki, które uchroniło miliony
ludzi przed potwornymi chorobami. Jedynie specjaliści wiedzą, że ten cud medycyny to
miecz Damoklesa wiszący nad nami przez nawet kilkadziesiąt lat.



Jednym z najbardziej ryzykownych i zdradzieckich skutków szczepień jest ich
potencjalna zdolność do wywoływania innych chorób. Zjawisko to nosi nazwę "choroby
prowokowanej" i zostało opisane w wielu fachowych pismach i książkach przez lekarzy i
naukowców.

Chodzi o to, że zagrożeniem we wszelkiego rodzaju szczepieniach jest uaktywnienie
znajdującego się w organizmie utajonego wirusa. Gdy człowiek jest zdrowy, szczepionka
mu nie zaszkodzi, jeśli natomiast w organizmie znajduje się wirus jakiejś choroby,
szczepionka może dać sygnał do jego rozwoju. Problem w tym, że nie ma sposobu na
wcześniejsze ustalenie, czy szczepienie jest bezpieczne dla danego człowieka. Wielu
lekarzy uważa, że z powodu szczepień dzieci chorują na zapalenia stawów, cukrzycę
młodzieńczą, stwardnienie rozsiane, alergie, egzemę, zespół Reya, nowotwory i wiele
innych. Na IV sympozjum poświęconym zwalczaniu kokluszu, które odbyło się w 1979 r. w
USA, przedstawiono dowody na to, że szczepionka przeciw kokluszowi może prowadzić do
zaburzeń metabolizmu insuliny. Lekarze zastanawiali się, czy aby nie jest to
wyjaśnienie nagłego wzrostu liczby chorych na cukrzycę młodzieńczą i hypoglikemię,
które to schorzenia związane są właśnie z zaburzeniami metabolizmu insuliny.

Profesor Leon Grigorski z Wydziału Medycyny w Atenach stwierdził: "Stosując
szczepienia, sami stwarzamy choroby i zmierzamy do powszechnej epidemii raka oraz
defektów umysłowych spowodowanych zapaleniem mózgu".

To przerażająca wypowiedź, ale, niestety, znajduje ona potwierdzenie w wynikach
badań i w historii skandali związanych ze szczepionkami.


Wielkie medyczne skandale



"Najgorszą ze wszystkich jest szczepionka przeciwko kokluszowi. Jest ona
odpowiedzialna za wiele przypadków śmiertelnych i za to, że wiele dzieci cierpi na
nieodwracalne uszkodzenia mózgu. " - to stwierdzenie padło z ust dra Archiego
Kalokerinosa na zjeździe naukowym w Nowej Południowej Walii w 1987 roku. I żaden ze
znajdujących się tam lekarzy nie zaprzeczył.

Szczepionka została wprowadzona w Wielkiej Brytanii w 1957 roku i do 1968 roku
zaszczepiono ponad 70% wszystkich dzieci. W 1969 roku Laboratorium Służby Zdrowia
Publicznego opublikowało raport, w którym podano, że skuteczność szczepionki była
znikoma, a ponadto po jej podaniu występowały poważne skutki uboczne. Potem połączono
tę szczepionkę z dwiema innymi - przeciw dyfterytowi i tężcowi (ta szczepionka znana
była jako Di-Per-Te) i okazało się, że jej skutki uboczne są jeszcze gorsze.

Na początku lat 70. prof. W. Ehrengut z Hamburga i dr John Wilson z londyńskiego
Szpitala dla Dzieci (Hospital for Children) stwierdzili niezależnie od siebie, że u
niektórych dzieci wkrótce po podaniu potrójnej szczepionki zaczynają występować
oznaki poważnego uszkodzenia mózgu lub paraliżu.

2 września 1978 roku Centrum Kontroli Chorób w Atlancie poprosiło lekarzy, by nie
szczepili dzieci Di-Per-Te, gdyż u wielu z nich wystąpiły groźne skutki uboczne,
między innymi wiele przypadków SIDS (Syndromu Nagłej Śmierci Noworodka). Dyrektor CDC
w Atlancie dr Alan Hinman stwierdził: "Odkąd w 1978 roku CDC wprowadziło swój system
monitorowania, otrzymaliśmy raporty o 44 przypadkach śmiertelnych występujących w
ciągu 4 tygodni od zaszczepienia Di-Per-Te. Z tego 32 przypadki to SIDS".

W 1979 roku na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles podjęto badania,
sponsorowane przez FDA (Urząd ds. Leków i Żywności), które wykazały, że rocznie w
samych Stanach Zjednoczonych umiera ponad 1000 dzieci w wyniku szczepień Di-Per-Te i,
że przypadki te są klasyfikowane jako zwykły SIDS. Zauważono jednak, że kiedy
szczepiono niemowlęta w wieku 3 miesięcy, najwięcej przypadków śmiertelnych
przypadało na okres między 3 a 4 miesiącem życia. Kiedy zaczęto szczepić
dwumiesięczne dzieci, szczyt zaczął wypadać między 2 a 3 miesiącem. Najwyraźniej
istniał związek między SIDS a szczepieniami. W latach 1974-78 opór przeciwko
szczepionce na koklusz był tak silny, że w potrójnej szczepionce zastąpiono ją inną -
przeciw polio. Skutki uboczne nowej szczepionki były wyraźnie słabsze.


Paraliż sztucznie wywołany



Jedną z najgorszych chorób jest polio - paraliż dziecięcy. Kiedy 26 kwietnia 1954
roku Amerykanin dr Jonas Salk zaszczepił pierwszą grupę 440 000 dzieci, wydarzenie to
stało się świętem. Wynalazcę szczepionki ogłoszono bohaterem narodowym. Rok później,
12 kwietnia 1955 r., Fundacja ds. Paraliżu Dziecięcego ogłosiła, że szczepionka jest
bezpieczna, silna i skuteczna. Dwa tygodnie później, 24 kwietnia, kilka dni wcześniej
zaszczepione dziecko zachorowało na paraliż dziecięcy. Dwa dni później Departament
Zdrowia Stanu Kalifornia podał, że stwierdzono jeszcze 250 zachorowań, z czego 150
dzieci zostało całkowicie sparaliżowanych, a 11 zmarło. Zdarzyło się coś jeszcze
gorszego - gdy zaszczepione dziecko wróciło do domu, zaraziło otrzymanym w szpitalu
wirusem paraliżu dziecięcego rodzinę. Dziecko stało się nosicielem wirusa, chociaż
samo nie chorowało!

Największa w historii stanu Massachusetts epidemia polio wystąpiła po podaniu
szczepionki Salka 130 000 dzieci - w porównaniu z 273 przypadkami polio z 1950 roku,
w 1955 roku zachorowało 2027 dzieci. Władze stanu natychmiast zakazały jej
stosowania.

Szczepionka Salka zawierała martwe wirusy. W 1960 roku zastąpiono ją szczepionką
Sabin z żywymi kulturami. Nie była wiele bezpieczniejsza. Dwóch wirusologów, dr
B.H.Sweet i dr M.R. Hilleman, odkryło, że obie szczepionki przeciw polio były
zakażone wirusem znanym jako SV40, wywołującym nowotwory złośliwe u osesków chomików.
Okazało się też, że z tkanek nerkowych małp, na których hoduje się wirusy do
szczepionek, wyizolowano ponad 40 małpich wirusów - m.in. wirusa B, który powoduje
zapalenie mózgu u ludzi, oraz SV40. Podobno współczesna szczepionka przeciw polio
jest już bezpieczna. Ale o tamtych też tak mówiono...

Lekarze alarmują, że szczepionki mogą być nie rozpoznaną przyczyną panującej od
kilkunastu lat epidemii białaczki, a także fali nowotworów dziecięcych, uszkodzeń
przy porodzie, alergii i chorób powodujących obniżenie odporności. W dodatku skutki
uboczne szczepienia mogą się ujawnić nawet po 20 latach.

Ostatnio mówi się także, że być może małpi wirus HIV wywołujący AIDS również
przedostał się do organizmu człowieka za pośrednictwem "zbawiennych" szczepionek. Ale
to tylko domysły. Ponieważ badania medyczne wykazały, że w przypadku szczepionek
przeciw różyczce, odrze, ospie, gruźlicy, a nawet grypie również pojawiają się groźne
skutki uboczne (nie mówiąc już o wywołaniu samej choroby przez wszczepione wirusy),
możemy zadać dramatyczne pytanie: szczepić się czy nie szczepić (na cokolwiek)? Cóż,
całkowicie zdrowemu człowiekowi (dziecku czy dorosłemu) szczepionka nie zaszkodzi, a
może nawet pomóc. Pytanie, skąd będziemy wiedzieli, że nam akurat nie zaszkodzi.
Zwłaszcza że bomba może wybuchnąć za rok, pięć, dziesięć lat...