Kassandra w news:c86apv$s52$1@inews.gazeta.pl

Cześc!

> Nie rozumiem, co ma wspólnego kolor czerni z czerwonym młotkiem, jaki rzekomo
> piwnine przychodzić na myśl po rozwiązaniu kilku zadań matematycznych.
> Jak wskazywały wypowiedzi czytelników tamtego postu, czerwony młotek ni
> eptzychodzi na myśl.
> Jeśli chodzi o widzenie czegoś z zamkniętymi oczami, to rzecz jest
> najzupełniej oczywista. Otóż neurony (także te w polach wzrokowych), po
> pierwsze, po zamknięciu oczy nie przestają być aktywne natychmiast, ale są
> pobudzane poprzez aktywność pętkli rewerberacyjnej. Po drugie każda myśl w
> jakimś stopniu pobudza pola wzrokowe, np, jesli pomyślisz: "czerwony młotek",
> kora wzrokowa zostanie pobudzona w podobny sposób, jak gdyby widziała ów
> czerwony młotek - choć oczywiście nie aż w takim stopniu. Po trzecie, nerony
> nie znoszą stany sopczynku. Neuron, który całkowicie przstaje być aktywny,
> umiera. Dlatego też, jesli pozbawisz się dostępu światła jakiegokolwiek na
> dłuższy czas, czyli poddasz się deprywacji wzrokowej, twój mózg zacznie
> wytwarzać omamy. Najpierw w postaci nieśmiałych błysków światła, łun, potem w
> postaci konkretnych obrazów. Prosta sprawa. Zamknij się w ciemnm pokoj i nie
> wychodź kilka dni.

Mam niejasne przeczucie, że szanse pobudzenia akurat
pierwszorzędowej kory wzrokowej w warunkach świadomie
wykonywanych zadań angażujących wyobraźnię wzrokową
są relatywnie najmniejsze spośród struktur korowych
biorących udział w percepcji wzrokowej.

To prawda że percepcja wzrokowa i wyobraźnia wzrokowa
mają fenomenologicznie wiele wspólnego - lecz nie wszystko
Wyobraźnia wzrokowa może sprzyjać rozpoznawaniu
w niejasnym percepcyjnie materiale
właśnie tych obiektów , które są wyobrażane - ale samo rozpoznanie
obiektu rozumiane jako powiązanie go z dotychczasową wiedzą
o obiekcie nie jest jednoznaczne z rozpoznaniem jego kształtu
co sugeruje, że to ostatnie zachodzi trochę "dalej"
Zresztą w agnozji wzrokowej okazjonalnie
masz zachowaną zdolność do wyobrażania
sobie obiektu którego nie możesz rozpoznać.

Jest faktem że wyobraźnia - np kolorów
bardzo często zaburzona jest np. w sytuacji
zaburzenia rozpoznawania kolorów po uszkodzeniach OUN
ale szczegółowe badania
zaburzeń rozpoznawania kolorów wyodrębniają
achromatopsję, agnozję barw, anomię barw
co sugeruje kilkupoziomową organizację
tego procesu w mózgu zdrowym.
W pomijaniu stronnym może pojawić się
deficyt wydobywania z pamięci
lewostronnych szczegółów zapamiętanego przed chorobą
materiału wzrokowego, lecz nie musi temu
towarzyszyć deficyt pola widzenia
związany z uszkodzeniem pierwszorzędowej kory wzrokowej.

Zdaje się że są jakieś nowe badania SPECT
i FMRI pokazujące pewną aktywność
kory pierwszorzędowej w zadaniach typu
wyobraźnia wzrokowa (jeszcze sprawdzę)
Te starsze wydają się sprzeczne
jedne pokazują udział pola np. 17
w wyobraźni wzrokowej inne nie.

W sumie badania wykorzystujące uszkodzenia mózgu
sugerują względną niezależność
wyobraźni wzrokowej
od kory pierwszorzędowej
może tak być ze się zaktywizuje
- ale nie musi.
Badania pacjentów z nabytą ślepotą korową
sugerują, że jeśli uszkodzenie jest
w miarę "higieniczne" i ogranicza się
do kory pierwszorzędowej wykonywanie zadań
wymagających wyobraźni wzrokowej
może być niezaurzone.

(Np.: Czy węże są proste czy zakrzywione
jaki kolor ma ogórek, gdzie jest data
na naszej monecie, czy w literze D występuja
proste, krzywe czy oba typy linii
w jakim kierunku geograficznym
jedziemy od (podać miasto)
do (podać miasto) itp...)

Zauważyłem też że podana przez Ciebie kolejność
pojawiania się halucynacji sugeruje
raczej proces typu Down->Top
a nie Top->Down
Czyli - gdyby porównywać to z powszechnie
znanymi rezultatami drażnienia kory
wzrokowej - najpierw objawy z
pól pierwotnych - błyski
potem wtórnych (ruch - smugi)
wreszcie takie które są często wynikiem
współpracy pól drugo- i trzeciorzędowych (obrazy).

Zatem ta kompensacyjna czynność
idzie niejako od kory najbardziej
"sensorycznej" a nie na odwrót
czyli nie jest chyba rezultatem
pobudzenia ze strony struktur "wyższego rzędu".

Wydaje mi się więc, że głównym
mechanizmem, który wyjaśniałby
obserwowane objawy
długotrwałej deprywacji
byłoby jakieś bardzo silne obniżenie się
progów pobudzeń neuronów poddanych owej deprywacji,
Neurony te (jak zauważyłaś) bronią
się w ten sposób przed śmiercią z nieczynności.
To obniżenie progów najsilniejsze wydaje
się być w najbardziej "sensorycznie"
wyspecjalizowanej korze.


pozdrawiam
vonBraun
PS.Nam nadzieję, że posiedzisz trochę
na grupie :-)

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl