W dniu 2011-07-02 00:26, Vilar pisze:

>> Chyba nie bardzo mozna podjac decyzje o zakochaniu.
>> Dla mnie tego typu zmiana emocjonalna jest uwarunkowaniem, na pewne
>> bodzce, czy na pewien deficyt, ktory osobowosc w
>> chemiczno-biologicznym kontenerze dazy do pokrycia, ale wybor jest tu
>> powiedzialbym, ze dosc mocno ograniczony.
>> Owszem, mozna nie reagowac na ten stan emocjonalny i z czasem zdusic
>> go w sobie, ale w danym momencie podejmowania decyzji nie mozna go
>> raczej nie odczuwac.
>
> Dobra, tu zostawmy.
> Bo chyba mamy totalnie różne defunicje zakochania się/poządania/miłości.

Twoja jest zbyt osobista?
Jesli nie, to troche mnie zaciekawilas.
Jak wiec technicznie postrzegasz np. zakochanie?

>> Imo mozna tyle samo uwagi i energii lub nawet mniej poswiecac na
>> obserwacje, prognozowanie i adaptacje do zmian, niz na uporczywe
>> pilnowanie sie, zeby nie zboczyc z jakiejs obranej i wcale nie prostej
>> drogi.
>
> baa... może i można...
> Dopóki nie pojawi się zmiana.
> Ale z pewnością można trochę... poleniuchować.
> Życie proszę Pana jest w końcu też po to, żeby pożyć.

Mialem bardziej na mysli, ze mozna sobie cos wybrac z oferty zmian,
jakie sa dostepne, a nie czekac az sie jakas pojawi.

> Niektórzy Mądrzejsi twierdzą, że nasz mózg usprawnia sobie dzienną
> harówę tworząc skróty - stąd ma się brać nasze upodobanie do utartych
> ścieżek. Są już sprawdzone, bezpieczne, nie wymagają wysiłku itd.
> Z pewnością życie "tu i teraz" (chodzi mi o podejmowanie decyzji na
> bieżąco, a nie poruszanie się wydeptanymi korytkami) byłoby ciekawsze,
> ale też mocno upierdliwsze.
> Po prostu nie wiem, czy nie przeciąży się w ten sposób systemu.
>
> Mam dziwne wrażenie, że dryfujemy.

Nie zauwazylem, zebym zaprzeczyl w ktoryms momencie owym Niektorym
Madrzejszym. Bardzo cenie sobie swoje nawyki i staram sie ulatwic nimi
zycie jak tylko sie da. Ale Ty chyba nie bardzo zarzadzasz swoimi
utartymi sciezkami, o ile masz je wogle choc z grubsza zinwentaryzowane.

> Może wróćmy do punktu początkowego, czyli: zaufanie i wiara jako czysty
> akt woli.
>
> MK

Ok, wrocmy.
No wiec, czy zaufanie to jest lub chocby moze byc wg Ciebie akt woli,
czy tez warunek egzystencjalny np. Twojego zwiazku?
Bo byc moze nie mamy tutaj o czym mowic.