In article <3961fe4a-0f90-4a26-91ae-8de6f634f9a9
@e25g2000vbm.googlegroups.com>, r...@g...com
says...
>
> Tymczasem Germinal Zoli okazał się książką, której lektury nie
> zapomnę. Czytając ją odczuwałam podobne emocje, jak podczas czytania
> Nędzników Hugo, a to w moich ustach największy dla autora komplement,
> gdyż Hugo jest jednym z moich ulubionych autorów.
> Jest koniec XIX wieku. Do małego górniczego miasteczka Montsou
> przybywa bezrobotny maszynista Stefan. Stefan jest młody, silny i
> zapalczywy. Kiedy dostaje pracę w kopalni, w pierwszej chwili ma
> wrażenie, iż złapał pana Boga za nogi. Radość jest jednak
> krótkotrwała. W miarę poznawania warunków pracy i płacy Stefan
> przeżywa coraz większe rozczarowanie nie tylko pracą, ale także sobą i
> swoimi towarzyszami niedoli. Nieludzkie warunki pracy pod ziemią przy
> wynagrodzeniu, które nie pozwala na zapewnienie wyżywienia rodzinie,
> mimo, iż pracują nawet starcy i dzieci, powodują, że życie mieszkańców
> osady staje się wegetacją; ciężka ponad siły praca, spotkania w
> knajpie przy kieliszku i seks. Tam, gdzie jest bieda, tam rodzi się
> dużo dzieci, a wiek rozpoczęcia inicjacji seksualnej jest coraz
> niższy.

Żeby nie było - sam jestem palaczem i od czasu do czasu popiję
sobie.

A teraz co do meritum - jeżeli codziennie wpadnę do knajpy na
trzy piwka, to wydam najmarniej 15 zł, ale przeważnie będzie to
coś koło 21-24 zł. Załóżmy, że poprzestanę na tym - to wystarczy
do wyżywienia rodziny.

Nie piszę, że mieli super zarobki, ale gdyby nie wpadali do
knajpy do pracy, to ich życie wyglądałoby na pewno lepiej, czyli
... ;>

PF