Dnia Fri, 13 Apr 2012 09:01:48 +0200, Chiron napisał(a):

> Użytkownik "Ikselka" <i...@g...pl> napisał w wiadomości
> news:26wt77ee1be5.eqmzjrkccryq$.dlg@40tude.net...
>> "(...)„Mając do wyboru Boga i klimatyzację, wybieram zdecydowanie
>> klimatyzację”, jak to ujął Woody Allen, zapewne w przekonaniu, że
>> wymyślił
>> świetny dowcip. Ludzie są ludźmi. Czasami tylko bywają czymś więcej;
>> w
>> Polsce, mam wrażenie, i tak częściej, niż pod innym niebem. Myślą o
>> pożywieniu, dachu nad głową, szczelnych oknach chroniących przed
>> wiatrem
>> historii. Dopiero, gdy drzwi juĹź i tak wywalone kopniakiem a szyby
>> wybite,
>> hierarchia ważności spraw się zmienia. W Polsce, powiedziałem, Polacy
>> częściej muszą być czymś więcej niż tylko konsumentami (to ładniej
>> brzmi,
>> niż powiedzieć „bydło”, choć znaczy dokładnie to samo) bo
>> częściej
>> zamknięcie okien nie wystarczy. A częściej nie wystarczy, bo ciągle
>> eksterminowany i odtwarzający się z najwyższym trudem naród nie może
>> wciąż
>> osiągnąć tej dojrzałości, która pozwala dostrzec potrzebę
>> wspĂłlnego
>> działania, zanim okna i futryny znowu pójdą w drzazgi.
>>
>> Kiedy czyta się wywiad z profesor Staniszkis w świątecznym „Uważam
>> Rze” − o
>> Polakach zatomizowanych, myślących tylko w kategoriach sukcesu
>> prywatnego,
>> osobistego, którzy dlatego właśnie biernie tolerują marnotrawcze,
>> wiodące
>> do cywilizacyjnej katastrofy rządy − to trudno sobie nie przypomnieć
>> pamiętnej metafory Księdza Skargi o targanym burzą okręcie
>> Rzeczpospolitej.
>> Okręcie, na którym głupcy ściskają każdy swój tobołek, nie
>> rozumiejąc, że
>> jeśli nie zadbają o maszty i żagle, nie będą łatać dziur w
>> kadłubie i
>> wylewać wody, to wraz z tak im drogim dobytkiem pójdą na dno. To samo
>> przecież miałem na myśli, używając słowa „polactwo”. Zanik
>> poczucia,
>> elementarnej świadomości istnienia dobra wspólnego.
>>
>> A przecież wystarczałoby wziąć sobie do serca mądrość Ewangelii.
>> Cokolwiek
>> chcesz zachować, stracisz. Czego się wyrzekniesz − zachowasz.
>>
>> „Ta sprawa jest jak Smoleńsk… Ja już nie chcę, nie mogę o tym
>> słuchać” −
>> wyrwało się od serca pewnej „drogiej pani z telewizji”. W tym samym
>> sztandarowym programie PRL-bis, w którym wyliniały lew salonów,
>> niegdyś
>> świetny pisarz, dziś pajacujący celebryta, rechotał kiedyś z podobnym
>> sobie
>> towarzystwem, że „jakieś staruszki pod krzyżem zawodzą jeszcze
>> Polska nie
>> zginęła póki my żyjemy, no to znaczy, że na szczęście już
>> niedługo, hy, hy,
>> hy…” Jak trzask zamykanych okiennic niesie się przez media to
>> zawodzenie:
>> nie chcemy, nie chcemy o tym słyszeć! Nie chcemy wiedzieć, nie chcemy
>> patrzeć na zdjęcia z katastrof, pokazujące, jak identyczny tupolew
>> wyciął w
>> lesie całą przesiekę i skrzydła mu nie odpadły, jak samoloty
>> spadające z
>> kilkuset metrów pozostawały w jednym kawałku, nie chcemy słyszeć, jak
>> się
>> bada katastrofy lotnicze w świecie, nie chcemy już tych wykresów i
>> obliczeń, żadnych profesorów, polskich czy zagranicznych, żadnych
>> ekspertów… Nie chcemy, by nam ktoś krzyczał zza okna, jakimi
>> okazaliśmy się
>> durniami i świniami. Uwierzymy we wszystko, byle tylko ocalić wiarę w
>> klimatyzację i w spokój i w pełną miskę.
>>
>> I cały ten wrzask, agresja, zajadłość kłamstwa − bezsilne. Żadne
>> okna na
>> dłuższą metę nie wytrzymają. A miska i tak się bezlitośnie
>> opróşnia.(...)"
>>
>> http://www.rp.pl/artykul/776919,856683-Skojarzenia-n
a-Wielki-Przeddzien.html
>>
>
> Czyli- tłumaczyć i jeszcze raz tłumaczyć młodym, wyp...nym na emigrację z
> duzych miast- po co im jest potrzebna ojczyzna. A i tak większość zrozumie
> po co- ale dopiero, jak już jej całkiem nie będzie...

Taki już nasz polski los, ale spoko, Chiron, mamy dłuuuugowiekową
tradycję...
--

XL wiosenna