Leonsjo:
> Znaczyloby to, ze sami tworzymy sobie przyszlosc
> naszymi myslami?

Chyba niezupelnie o to tu chodzi. ;)

> ... "czucie i wiara bardziej mowi do mnie nizli medrca szkielko
> i oko" :)

Problem z tym stwierdzeniem polega na tym, ze takich dwoch
sposobow percepcji zjawisk/rzeczy nie powinno sie antagonizowac.

Nie bez przyczyny Einstein zauwazyl, iz nie jest mozliwe realne
poznanie rzeczywistosci _wylacznie_ w oparciu o informacje racjonalne.

Powyzsze oznacza to m.in. tyle, ze dysponujac sprzecznymi
skladowymi informacji: racjonalna oraz irracjonalna, jedna z nich
jest nierzeczywista (falszywa).

Nietrudno jest sfalsyfikowac informacje w warstwie racjonalnej, lecz
w zasadzie rownie nietrudno taka falsyfikacje dostrzec...
przy czym zdolnosc do wysokiej jakosci analizy racjonalnej sprzyja
identyfikacji niskiej jakosci pseudo-logicznych racjonalizacji.

Inaczej dzieje sie z czescia informacji w warstwie ~intuicyjnej: tutaj
odpowiednio 'wkomponowane' w psychike uwarunkowania (nawyki)
zwykle nie tylko uniemozliwiaja odroznienie prawdy od falszu, lecz
przede wszystkim przyczyniaja sie do 'samoistnego' odrywania sie
subiektywnego znaczenia informacji od od jej znaczenia rzeczywistego.
Zatem mowiac trywialnie o jakosci postrzegania intuicyjnego bedzie
decydowac jakosc psycho-emocjanalna (czyli poziom rozwoju psychiki). ;)

Jak to sie dzieje, ze klamstwo najskuteczniej posluguje sie/opiera sie
_glownie_ na "czuciu i wierze" znajdujac swych odbiorcow wsrod
istot uposledzonych glownie w warstwie nie-racjonalnej to odrebny temat,
ale warto tu podkreslic, iz 1) wysoki potencjal racjonalny (wysoka
inteligencja) nie jest wystarczajaca dla zniwelowania negatywnych
skutkow defektow psycho-emocjonalnych uniemozliwiajacych prawidlowa
ocene zjawisk w wymiarze nie-racjonalnym, natomiast w sytuacji odwrotnej
problem taki praktycznie nie wystepuje, a wiec 2) o jakosci umyslu
(w sensie aparatu psycho-mentalnego) decyduje w wiekszym stopniu
niejako jakosc psychiki.

> Co o tym sadzicie?

Odkrycie znaczenia informacji okreslmy je "z pozoru glownie
irracjonalnych" w normalnej sytuacji nie powinno byc przyczynkiem
do przeciwstawiania ich niewatpliwych walorow zaletom prawidlowo
wyksztalconej racjonalizacji, nawet w skrajnej sytuacji dysponowania
znacznie bardziej rozwinietym od "umyslu racjonalnego" "umyslem
psychicznym".

Konsekwencje uposledzenia psycho-emocjonalnego sa zawsze
wylacznie negatywne. ;)

--
Czarek