Zdumiony
Żeby tylko tak.
Przez dwa lata czternastolatek siedział...w domu i się praktycznie z nikim nie
zadawał. Jeszcze głupi byliśmy to jego początkowe odchyły z alienacji traktowałem jak
mega fajne, a później to już sobie zagrażał, bo aby się popisać to wychodził przed
jadące samochody, które go omijały lub skakał z jakiś dachów salta i to celowo aby
walną ostro plecami, przechodnie karetkę psychiatryczną chcieli wzywać i w końcu
rodzice do szkoły : technikum go wysłali i wtenczas wrócił do normy i nawet ciekawy
się zrobił jako osoba.