> Dzisiaj o 4:30 obudziły mnie chałasy z ulicy. Jakiś warkot,
> który skutecznie mnie wybudził. Wstałem wkurzony zobaczyć co
> za roboty uliczne o tej porze wykonują na naszej spokojnej
> ulicy. Odsłaniam zaslony a tu górne piętro domu na przeciwko
> pali się jak zapałka. Plomienie na co najmniej 10 metrów do
> góry. Osiem jednostek straży pożarnej, pełno ludzi. Żadne
> relacje telewizyjne nie są w stanie oddać tego dramatu,
> jeśli samemu, choćby na odległość nie poczuje się żaru
> bijącego od ognia.

Ja mieszkam w lesie. Dwa lata temu po długiej słonecznej pogodzie (susza)
rozpętała się burza z gradobiciem. Pioruny waliły bardzo blisko. Skończyła
się burza i wreszcie można było odetchnąć świerzym powietrzem.
W nocy (spaliśmy w przyczepie kempingowej) słyszę walenie w drzwi około2 w
nocy. Teściowa wołała, że pali się. Myślałam, że to jakiś żart i nie bardzo
wiedziałam o co chodzi.
Wyszliśmy, a tu rzeczywiście wielkie "ognicho" u sąsiadów. Szok. Palił się
cały dach. Okropne wrażenie - las, ciemność (brak latarni) i płonący dom.
Zaczęła się palić również słup elektryczny. Człowiek nie wie co robić i
działa w okropnej panice. Dodam, że sąsiad tuż przy naszym domu miał
lakiernię.
Wezwaliśmy straż, która oczywiście nie mogła od razu trafić (normalne w
naszych okolicach). Gasili chyba dwie godziny (już nie pamiętam ile wozów,
ale dużo ich było) i odjechali. Poszliśmy "spać". Trzęsąc się zapytałam
jeszcze TŻ-ta czy na pewno dobrze ugasili, ale w sumie powinno się mieć
zaufanie do zawodowców.
Obudziłam się i TŻ-ta z niespokojnego snu około 7:30 i wyszliśmy sprawdzić
czy wszystko ok, bo miałam złe przeczucia. No i się potwierdziły. Znów się
rozpaliło i znów straż.
Pomagaliśmy wynosić wszystko z domu w tym ogniu. Boże ten facet to
podróżnik, który ma mnóstwo pamiątek ze swoich podróży. Po całej tej akcji
nie mogłam dojść do siebie prze parę dni (okropny strach przed przejściem
ognia po drzewach no i w nocy wygląda to zupełnie inaczej niż w dzień) i
obiecałam sobie, że nigdy nie będę zbieraczką, bo w razie takiego pożaru nie
wiadomo za co łapać, bo wszystko jest cenne, a przecież tak naprawdę cenne
jest tylko życie.
Okropne wspomnienia z poniedziałku.

Pozdrawiam
Ania