Fajnie jest miec wybor - sam albo z ludzmi, i tak, i tak dobrze. Jezeli jest
sie samemu z musu, o tyle, ze sie chce, a nie potrafi byc z ludzmi, to juz
jest gorzej. Pracowac mozna nad wolnoscia do i od ludzi na raz, to kwestia
poznania siebie. Co z kolei czesto jest sprowokowane koniecznoscia bycia
samemu. Droga przez meke samotnosci moze byc wtedy lepsza niz otumanienie
towarzystwem na sile (bez swiadomosci np. tego, ze tak naprawde zle nam z
innymi i tego, czemu tak jest).