On Wed, 1 Oct 2003 17:14:54 +0200, Marsel <marselon@p_zcta.pl> wrote:

>ach, tu jestescie... czy poszliscie juz?

Dokąd mielibyśmy pójść? Tu mamy ciepełko. ;-))

>Nie musi, ale pewnie często dotyka. Trudno sobie (mi) wyobrazic,
>aby jakies normy etyczne, nawet jeli mialyby byc najbardziej stale,
>mogly funkcjonowac w jakiejs niezmiennej spolecznosci.

Uważam, że nie ma ani stałych norm etycznych, ani niezmiennych
społeczności.

>Skad taka
>wziac? Prócz tego ze to tych zasad sie dorasta, to jeszcze mozna np.
>z nich wyrosnac, czyli dojsc do wniosku, ze sa dziecinnie naiwne,
>albo zwyczajnie zle je zrozumiec. Zasady moga sie nie zmieniac, ale
>ludzie nimi sie poslugujacy, czy im sluzacy, zmieniaja sie na pewno,
>i sklad osobowy spolecznosci, i stosunek do wartosci etycznych
>poszczegolnych jednostek.

Right.

>Nie wydaje mi sie mozliwy (latwy) gwaltowny przeskok w inne zbior
>zasad...

Mnie również nie wydaje się on możliwy.

> I to trudniejszy, bardziej odczuwalny, na poziomie jednostki
>niz spolecznosci, bo w tej drugiej to tylko forma mniej lub bardziej
>formalnej umowy. Umowy, którš przestrzegac czy wyznawac maja wlasnie
>jednostki. W pewnym sensie wartosci sa bardzo trwale - nie przejmuje
>nad nami wladzy nowy król po dopiero co zmarłym w symbolicznym akcie
>koronacji. Wartosci zyja w sercach jednostek i umieraja powoli, w ich
>bolu.

Hmm, sam przecież (słusznie) zauważyłeś, że ludzie się zmieniają w
czasie. Wartości wraz z nimi. Nie trzeba umierać, chyba, że powolne
umieranie rozpoczyna się - wg Ciebie - w dniu narodzin. ;-)

>Mysle ze trudniejsze od takiego przesuniecia wartosci moze byc tylko
>zupelne porzucenie jakichkolwiek. Nie tylko z powodu "bolu
>rozstania", ale i dlatego, ze bez zadnych wartosci etycznych zyc nie
>mozna. Fizycznie nie daje sie zyc. Wydaje mi sie ze po braku tlenu,
>wody... jest to kolejna niezbedna rzecz do zycia.

Zgadzam się z tym całkowicie.

>Trzeba stare zastapic nowymi, powoli ale zastapic, cos za
>cos, bez pustki, a raczej to nowe powinno wypierac stopniowo stare.
>Ale to nowe "dobro" musi byc w jakis sposb ocenione oby bylo
>wiadomymze jest dobrem, przeciez nie wg starego sytemu wartosci. To
>skad wiadomo?

Może być ocenione wg starego właśnie! :-) Zapominasz chyba, że system
wartości jest konstrukcją bardzo złożoną, składającą się z wielu
elementów. Jedne elementy możemy eliminować i zastępować je nowymi.
Ale tylko wówczas, gdy te nowe będą pasowały do pozostałej części
starego systemu. Przypomina to przebudowywanie łódki na pełnym morzu:
wyjmujesz jedną deskę i zastępujesz ją inną, to samo z drugą itd.
Przedsięwzięcie uda się tylko wówczas, gdy nowe elementy (deski) będą
pasowały do wcześniej istniejącej całości. W pewnym momencie
zauważysz, że łódka, w której siedzisz, w niczym już nie przypomina
łódki sprzed pierwszego remontu. :-) Z systemem etycznym jest tak
samo: nieustannie się zmienia, ale nigdy "nagle". Nie ma więc
niebezpieczeństwa, że w którymś momencie pozostaniemy bez niczego (bez
łódki na pełnym morzu). Nie ma też potrzeby istnienia jakichś
meta-wartości, przez pryzmat których ocenialibyśmy "wartości bieżące".

>Moze mimo wszytko jest cos nadrzednego, co nie podlega
>dyskusji?

Nie. :-)

>> Do tego nie musisz mnie przekonywać. Uważam wręcz, że już sama
>> świadomość istnienia "wiecznych wartości" jest - z etycznego punktu
>> widzenia - szkodliwa.
>
>Wiec mozemy sobie wybierac (zupelnie) dowolnie?

Nie. Wielu istotnych, choć względnych, wartości w ogóle nie wybieramy.
Kierujemy się nimi, nie wybierając ich.

>Jakimi kryteriami mozna sie kierowac jelsi te kryteria wlasnie mamy
>porzucic?

Nie wybieramy kryteriów. Bardziej to kryteria wybierają nas. ;-) Nasza
tożsamość, rozumienie samego siebie, w pewien sposób narzucają nam
pewne kategorie, za pomocą których myślimy i dokonujemy wyborów.
naukowo można by stwierdzić, że są one wytworem kultury. Przykładowo:
przekonanie, że jesteśmy "niezależnie działąjącymi jednostkami" (
które dostarcza nam pewnych kryteriów!), jest wytworem partykularnej
cywilizacji (zachodniej).

>Czego nie zrozumialem? (oprocze tego ze ze nie powieniem
>sie odzywac)

Odzywaj się, a świat się do Ciebie uśmiechnie. ;-))

--
Amnesiak
------
"Człowiek jest miarą wszystkich rzeczy."
Protagoras