tren R wrote:
> Vilar pisze:
>> Pieknych Świąt nam wszystkim życzę.
>> Radości, przysmaków na stole, prezentów pod choiną, sikorek za oknem
>> i całego tego zimowego rozgardiaszu, który przypomina nam..
>> ..że..
>> jednak nieustannie, w jakiejś części, jesteśmy dziećmi.
>> Usmiechu!

> ale nigdy nie będę aż takim. dialog, w którym udział biorą:

> moja córa młodsza - M
> oraz ja - T

> rzecz dzieje się na świątecznym leśnym spacerze

> ***

> M: tata, zobacz, co to za ślady? [pokazuje ręką na ślady podobne do
> kół samochodu, który zawraca, wysypane gdzieniegdzie ziarnem jakimś]
> T: no... chyba samochód jakiś jechał.
> M: nieee, to dziki! dziki tak ryły!
> T: [sceptycznie] dziki? tak idealnie dwa dziki po półkolach by ryły?
> samochód, mówię ci.
> M: ale po co samochód by tak węszył za ziarnem?!

> ***

> abrakadabra!

> :)

Te Twoje dzieci, jak nikt, do kabaretu się nadają! Aż się prosi, żeby było
tych dzieci więcej! ;DDD
Uśmiałem się, jak dziecko! :D

--
pozdrawiam
michał