Dnia Mon, 5 Nov 2012 21:22:06 +0100, Ghost napisał(a):

> Użytkownik "ISKA" <o...@k...pl> napisał w wiadomości
> news:50981a18$0$26710$65785112@news.neostrada.pl...
>>W dniu 2012-11-05 20:48, Ghost pisze:
>>>
>>> Użytkownik "ISKA" <o...@k...pl> napisał w wiadomości
>>> news:5098168e$0$26710$65785112@news.neostrada.pl...
>>>> W dniu 2012-11-05 20:32, Ghost pisze:
>>>>>
>>>>> Użytkownik "ISKA" <o...@k...pl> napisał w wiadomości
>>>>> news:509811b9$0$26710$65785112@news.neostrada.pl...
>>>>>
>>>>>> czas zmienia ludzi co siedem lat
>>>>>
>>>>> a to przyslowie, czy cós głebszego?
>>>>
>>>> biologia- co siedem lat zmianiaja się
>>>> komórki całego ciała na nowe.
>>>
>>> Ale nie wierzysz w pamiec wody? Napisz, ze nie wierzysz, please.
>>
>> przypomniałes mi taka anegdotę
>>
>> na fb użytkownika A pojawia czerwona ikonka
>> z zaproszeniem do grona znajomych dla osoby B
>>
>> osoba B patrząc na fotografie A pyta racjonalnie:
>> - my się znamy?
>> w odpowiedzi słyszy...
>> - nie, ale zapraszam wszystkich
>> by mieć dużo znajomych
>
> Znaczy, ze jednak wierzysz?



"(...)Wkrótce po wyjeździe magika Nature opublikowała ?demaskujący? artykuł
p.t. ?Eksperymenty z rozcieńczonymi roztworami są urojeniem.? Zaczęła się
nagonka na Benveniste. Benveniste musiał pożegnać się z INSERM. Nie zraziło
go to, bowiem interesowała go nauka a nie kariera. Kontynuował więc
badania, tym razem koncentrując się na kanałach przekazywania informacji w
żywych organizmach. Same zderzenia molekuł nie wyjaśniają komunikacji
międzykomórkowej w organizmie. Benveniste zaczął więc badać, podobnie jak
to robił Sedlak i Popp, komunikację elektromagnetyczną. Z tym że Benveniste
badał częstości poniżej 20 kHz, zatem w obrębie częstości ?słyszalnych?. Po
transformacji drgań elektromagnetycznych jednych molekuł na dźwięk,
potrafił nagrać dźwięk na dyskietkę, przesłać do innego laboratorium (w
Chicago), gdzie dźwięk przetransformowano spowrotem na drgania
elektromagnetyczne, poddano wodę tym drganiom i obserwowano reakcję tkanki
żywej, która była taka sama jak gdyby w pobliżu były prawdziwe molekuły
substancji. Była to więc czysta reakcja na informację. Jaką informację?
Tego nie wiemy. A skoro nauka nie potrafi wytłumaczyć danego zjawiska,
zjawisko to, oficjalnie, nie istnieje.

Nic dziwnego więc, że Benveniste otrzymał dwie nagrody ?IG-Nobel?, w r.
1991 za ?transatlantycki przekaz informacji? i w r. 1998 za ?pamięć wody.?
Gdy coś trudno obalić, lepiej ośmieszyć. A celują w ośmieszaniu innych ci,
co sami niczego istotnego w życiu nie odkryli. Bezinteresowna zazdrość to
uczucie ludzkie! Każda uczelnia powinna umieścić w każdym pokoju
ostrzeżenie czerwonego koloru: ?NIE WYCHYLAĆ SIĘ. GROZI ŚMIERCIĄ!?.

Kilka lat po tym jak Nature ośmieszała Benveniste profesor
immunofarmakologii Madeleine Ennis postanowiła, tym razem definitywnie,
obalić wyniki Benveniste. Dołączyła do europejskiej grupy z laboratoriami
we Włoszech, Francji, Belgii i Holandii. Badania przeprowadzono pod ścisła
kontrolą. Grupy kontrolne, niezależni badacze itd. itd. Trzy z
partycypujących laboratoriów potwierdziły wyniki Benveniste. Pani profesor
dalej nie wierzyła. Zautomatyzowała więc protokół doświadczeń. Nic nie
pomogła. W r. 2001 brytyjski ?The Guardian? doniósł:

?Thanks for the memory. Experiments have backed what was once a
scientific 'heresy'(...)?

Czyli ?Dzięki za pamięć. Doświadczenia potwierdziły to, co kiedyś było
naukową 'herezją'.?

Pani profesor oświadczyła: ?pomimo moich pierwotnych zastrzeżeń jestem
zmuszona przyznać, że wyniki rozwiały moje wątpliwości.?
Oczywiście na tym się nie skończyło. Rozpętała się znów nagonka, tym razem
na panią profesor Ennis. Zebrano(...)"




http://arkadiusz.jadczyk.salon24.pl/66384,herezje-w-
nauce-pamiec-wody
ZAINTERESOWANYM (bo nie tobie) polecam całość.




--
XL "Nic dziwnego więc, że Benveniste otrzymał dwie nagrody ?IG-Nobel?, w
r. 1991 za ?transatlantycki przekaz informacji? i w r. 1998 za ?pamięć
wody.? Gdy coś trudno obalić, lepiej ośmieszyć. A celują w ośmieszaniu
innych ci, co sami niczego istotnego w życiu nie odkryli."