> > Problem jest nastepujacy-bohater watku odwiedzil Przyjaciela raz,tylko
> > raz,kilka tygodni przed Jego smiercia.Mogl czesciej-nie znalazl
> > czasu,nie pomyslal po prostu,ze to moze sie stac,ze Przyjaciel moze
> > odejsc.W tej sytuacji przeciez czesto odrzuca sie taka mozliwosc-"Mnie
> > nie moze sie to zdarzyc,to niemozliwe,wszystko bedzie dobrze".Ale On
> > odszedl,a zostala pustka i bol,i swiadomosc-"Moglem zrobic
> > wiecej,odwiedzic go,pozegnac-nie przewidzialem".I bardzo boli,nie pomaga
> > swiadomosc,ze cala znajomosc byla wspaniala,wartosciowa,ze dawali z
> > siebie obaj,ile mogli,ze do konca pomagal Przyjacielowi wspierajac Jego
> > najblizszych,takze materialnie.Nie odwiedzil go i nie radzi sobie z
> > tym,ze mogl,a nie znalazl czasu,a przeciez powinien.
>
> A czy Przyjaciel oczekiwal tego? Czy ich przyjazn byla tego rodzaju, ze
> musiala sie karmic czestymi kontaktami, czy tez laczyla ich raczej bliskosc
> "duchowa", której nie potrzebne bylo stale dokarmianie, zeby istniala w nich
> obu?
> Inaczej mówiac, czy wyrzuty sumienia wynikaja z prawdziwego zaniechania ze
> strony Mlodego Czlowieka (w jego konkretnej relacji z Przyjacielem), czy tez
> moze na ich powstanie mial równiez wplyw spolecznie funkcjonujacy wzorzec
> przyjazni ("trzeba byc przy lozu przyjaciela", "trzeba odwiedzac chorych"
> itp.)?

Z relacji wynika,ze przyjazn byla ciepla,solidna,kontakty irl rzadkie z
racji odleglosci,ale regularne,cieple,spotkania radosne i oczekiwane.Nie
sadze,zeby chodzilo o to,ze cos wypadalo zrobic i nie zostalo to
zrobione-raczej o bolesne przeczucie,ze Przyjaciel czekal,mial
nadzieje,moze chcial sie pozegnac.Nie pewnosc,bo przeciez nie mieli juz
kontaktu pozniej,ale o lek,ze zawiodlo sie kogos,kto byc moze w tak
wyjatkowej chwili liczyl na cos i zostal zawiedziony.



> > Jak pomoc takiemu czlowiekowi?Swiadomosc,ze Przyjaciel nie mialby
> > zalu,ze zrozumialby,jest dla niego,jak zauwazylam,marna pociecha.Czy ja
> > w ogole moge cokolwiek zrobic?
>
> No wlasnie. Nie mialby czy nie mial (w trakcie pobytu w szpitalu)?
> Zrozumialby czy rozumial (albo nawet nie musial niczego starac sie
> rozumiec)?


Znam Przyjaciela z opowiesci-cieply,madry,wyrozumialy czlowiek.Mysle-a
bohater watku przyznal mi racje-ze Przyjaciel wybaczyl i zrozumial.Ale
nie bylo kontaktu,wiec nie ma pewnosci i swiadomosc,ze moze jednak jest
inaczej nie daje mu spokoju.


> Jesli jego wyrzuty sumienia sa uzasadnione, to pozostaje tylko wyciszenie,
> uplyw czasu i odkupienie winy w przyszlych przyjazniach.

Bedzie mu ciezko,zle to znosi-ale uplyw czasu zrobi swoje..Coz,bede
obok,nic wiecej nie moge chyba zrobic :(


Tib

--

=<Bozena Zasiadczuk>=|-rasa chomikow-rasa panow-|
-:c...@a...pl : Icq 86181173 : GG 1287619 :-
=================================================