XL <i...@g...pl> wrote:
> a...@o...net.nz <a...@o...net.nz> wrote:
>>
>> żebym odsapnął
>> przed wschodem słońca
>> przy zachodzącej pełni księżyca
>> https://youtu.be/wMqTSxzKKtQ
>> to zaKochana mi zadedykowała
>> https://youtu.be/E_OL6tcgLMQ
>> słucham ściągając e-pocztę
>> zerkając tu dorzucam
>> na virtualną tacę :
>> ___________________
>> __________________
>>
>> pomijając uboczne , skutki
>> fundaMentalne działanie
>> * szczepionek * powód
>> bo już nie wystarcza
>> wiara ( w ) pieniądz
>> szczęścia pigułka
>> dla rasy pracującej
>> ulepszanej genetycznie
>>
>> https://www.bilibili.com/video/BV1mv411P7vQ?share_so
urce=copy_web
>>
>> " zwierzęcy " człowiek
>> musi poddać się teraz
>> transhumanizmowi :
>> system niewolnictwa
>> za powszechną zgodą
>> * wolna * miłość niewoli
>>
>> https://youtu.be/CqwrwwOzVcQ
>>
>> Utrata punktów orientacyjnych
>> to podstawa społeczeństwa totalitarnego
>> a zniknięcie indywidualnej odpowiedzialności
>> jest nieuniknioną konsekwencją
>>
>> https://youtu.be/XpddYZeOSxY
>>
>> https://youtu.be/fIu2_VxlCcI
>>
>> za aborcją , ale
>> przeciw karze śmierci
>> wolność każdego człowieka
>> do dysponowania swoim ciałem
>> ale także szczepienia obowiązkowe
>> dla wszystkich zasada ostrożności ale
>> zakaz dyskusji o ryzykach vaxx covid , itd :
>>
>> https://lecourrierdesstrateges.fr/2022/05/13/nouveau
-dossier-vaccins-covid-et-controle-des-populations-v
ia-les-nanoreseaux-injectes/
>>
>>
>> " przeTłumaczone " Google'm :
>>
>> Kilka zespołów niezależnych badaczy
>> obserwowało za pomocą mikroskopii i spektroskopii
>> zawartość eksperymentalnych szczepionek przeciwko Covidowi.
>> Zidentyfikowane nanotechnologie i ich analiza pozwalają zrozumieć,
>> co przemysł farmaceutyczny i osoby działające za kulisami
>> testuje z obywatelami.
>> Opinia publiczna jest słabo poinformowana
>> o możliwościach technologicznych,
>> które pojawiły się w ciągu ostatnich 15 lat
>> i które umożliwiły badanie i kontrolowanie
>> nie przestrzeni, ani głębin morskich,
>> ale ludzkiego ciała, a zwłaszcza mózgu
>> dzięki nanobiotechnologii.
>>
>> Nanotechnologia w 4 szczepionkach
>> Ostatnie odkrycia (2021-2022)
>> poprzez niezależną obserwację i analizę
>> surowic szczepionkowych przez biologów,
>> i także chemików,
>> specjalistów w nanotechnologii , biotechnologii
>> ekspertów w dziedzinie bioinformatyki,
>> telekomunikacji bezprzewodowej,
>> nanosieci , Internetu rzeczy,
>> pozwalają nam stopniowo zrozumieć
>> Praca dr Campry, Mika Andersena i innych
>> multidyscyplinarnych zespołów dostarcza dowodów na to,
>> co obserwuje się w surowicach szczepionkowych 4 produktów,
>> które obecnie otrzymały pozwolenie na dopuszczenie do obrotu:
>> Pfizer , Moderna, AstraZeneca, Johnson & Johnson.
>> Porównanie wyników związanych z obserwacją surowic
>> z informacjami z publikacji naukowych
>> stało się czytelne pozwala zrozumieć zagadkę :
>>
>> jaka może być wydajność lub szkodliwość nanocząstek w organizmie,
>> nano-outerów , nanoanten to bezprzewodowa nanosieć komunikacyjna.
>> jaki wpływ może mieć nanotechnologia na DNA i na neurony
>
>
> NANOCZĄSTKI:
>
> 1. Wplyw na DNA mózgu:
>
> https://nanonet.pl/nanoczastki-powoduja-uszkodzenie-
dna-komorek-mozgowych/
>
>
> 2. Inne zagrożenia, występowanie i zastosowania (uprzedzam, że ten link u
> mnie już nie działa - wklejam go razem z zachowaną w zasobach treścią):
>
> http://cybra.lodz.pl/Content/8979/Medycyna_Pracy_201
0_T_61_nr_2_(183-189).pdf
>
>
> Medycyna Pracy 2010;61(2):183-189
> (C) Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi
> http://medpr.imp.lodz.pl
> Stella Bujak-Pietrek
> NARAŻENIE NA NANOCZĄSTKI
> W ŚRODOWISKU PRACY JAKO ZAGROŻENIE DLA ZDROWIA. PROBLEMY OCENY EKSPOZYCJI
> ZAWODOWEJ
> OCCUPATIONAL EXPOSURE TO NANOPARTICLES. ASSESSMENT OF WORKPLACE EXPOSURE
> Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera, Łódź Zakład Psychologii Pracy
> PRACA POGLĄDOWA
> Streszczenie
> Nanotechnologia, która jest obecnie jedną z najpopularniejszych gałęzi
> nauki, to technika umożliwiająca wytwarzanie oraz stosowanie struktur o
> wielkościach nanometrowych, a jej produkty znajdują zastosowanie niemalże
> we wszystkich dziedzinach życia. Nanocząstki, czyli struktury, których
> przynajmniej jeden wymiar nie przekracza 100 nanometrów (1 nm = 1×10-9 m),
> są wykorzystywane w mechanice precyzyjnej, elektronice, medycynie,
> kosmetyce, przemyśle farmaceutycznym i innych dziedzinach. Ze względu na
> małe wymiary nanostruktury wykazują zdecydowanie odmienne właściwości
> fizykochemiczne, nieznane dla tych samych materiałów występujących w skali
> makroskopowej. Intensywny rozwój nanotechnologii niesie za sobą, oprócz
> szerokiego spektrum możliwości aplikacji, również nowe, nieznane dotąd
> zagrożenia dla zdrowia człowieka. Technologia dotycząca nanocząstek
> rozwinęła się stosunkowo niedawno, stąd też większość zagadnień z nią
> związanych (zwłaszcza tych, które dotyczą ryzyka zdrowotnego i wpływu na
> środowisko) pozostaje dotychczas poza naszą wiedzą i jest w trakcie szeroko
> zakrojonych badań. Zarówno nanocząstki uwalniane w różnorodnych procesach
> technologicznych jako produkty uboczne, jak i nanocząstki celowo
> projektowane i wytwarzane mogą stanowić zagrożenie dla człowieka. Istotnym
> problemem dotyczącym oceny narażenia jest brak przepisów prawnych
> regulujących i określających standardy higieniczne, które obowiązywałyby
> przy produkcji i zastosowaniu nanocząstek. Nie zostały też dotychczas
> opracowane normy, zgodnie z którymi możliwe byłoby przeprowadzenie oceny
> ryzyka. Oddzielnym problemem badawczym jest właściwy dobór aparatury
> pozwalającej na pomiar w powietrzu cząstek o bardzo małych wymiarach,
> zarówno ich liczby w określonej objętości powietrza, jak i masy cząstek
> oraz ich powierzchni. W niniejszym artykule przedstawiono możliwości i
> zakres oceny narażenia na nanocząstki oraz opisano dostępną aparaturę
> służąca do zliczania i szacowania parametrów, które określają ekspozycję na
> najdrobniejsze cząstki. Med. Pr. 2010;61(2):183-189
> Słowa kluczowe: nanocząstki, nanotechnologia, narażenie zawodowe, ocena
> ryzyka, skutki zdrowotne
> Abstract
> Nanotechnology is currently one of the most popular branch of science. It
> is a technology that enables designing, manufacturing and application of
> materials and structures of very small dimensions, and its products are
> applied in almost every field of life. Nanoparticles are the structures
> having one or more dimensions of the order of 100 nm or less. They are used
> in precise mechanics, electronics, optics, medicine, pharmacy, cosmetics
> and many other spheres. Due to their very small size, nanostructures have
> completely different and specific properties, unknown for the bulk of
> materials. Fast-growing nanotechnology provides a wide spectrum of
> applications, but it also brings about new and unknown danger to human
> health. Nanotechnology is the branch that has developed rather recently,
> and much information about health risk and its influence on the environment
> is beyond our knowledge. Nanoparticles, released in many technological
> processes, as well as manufactured nanoparticles can induce occupational
> hazards to workers. The lack of regulations and standards, compulsory in
> the manufacture and use of nanoparticles is a fundamental problem faced in
> the evaluation of exposure. Another problem is the choice of proper
> measurement equipment for surveying of very small particles -- their number,
> mass and surface area in the workpost air. In this article, the possibility
> and scope of exposure assessment is discussed and a brief specification of
> available instrumentation for counting and assessing the parameters
> essential for classifying the exposure to nanoparticles is presented. Med
> Pr 2010;61(2):183-189
> Key words: nanoparticles, nanotechnology, occupational exposure, risk
> assessment, health effects
> Adres autorki: Zakład Środowiskowych Zagrożeń Zdrowia, Instytut Medycyny
> Pracy im. prof. J. Nofera, ul. św. Teresy 8, 91-348 Łódź, e-mail:
> s...@i...lodz.pl
> Nadesłano: 15 grudnia 2009
> Zatwierdzono: 30 grudnia 2009
> Praca wykonana w ramach grantu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego,
> decyzja nr 5052/B/P01/2010/38, pt. ,,Wskaźniki ekspozycji na nano- cząstki w
> środowisku pracy i ich wpływ na czynność układu oddechowego". Kierownik
> projektu: dr hab. med. I. Szadkowska-Stańczyk.
>
> 184 S. Bujak-Pietrek Nr 2
> WPROWADZENIE
> Nanotechnologia, w obecnych czasach najszybciej roz- wijająca się gałaź
> wiedzy, skupia szereg innych nauk, wśród których wymienić można biologię i
> inżynierię molekularną, fizykę czy chemię. Zajmuje się projekto- waniem,
> wytwarzaniem i wykorzystaniem nanomate- riałów i znajduje zastosowanie
> zarówno w technologiach przemysłowych, jak i życiu codziennym. Produkty na-
> notechnologii nazwane zostały nanocząsteczkami i de- finiowane są jako
> obiekty, których przynajmniej jeden wymiar nie przekracza 100 nm.
> Nanotechnologia daje możliwość rewolucyjnych rozwiązań w dziedzinie mate-
> riałów, które wykazują osobliwe właściwości ze względu na ich nanometrowe
> wielkości i możliwość kontrolowa- nia na poziomie pojedynczych molekuł.
> Historia nanotechnologii zaczęła się w 1959 roku wy- głoszeniem przez
> Richarda P. Feynmana, fizyka-nobli- stę, referatu zatytułowanego ,,There is
> plenty of room at the bottom" (,,Tam na dole jest mnóstwo miejsca"), w
> którym zasugerował, że możliwe będzie budowanie obiektów atom po atomie
> oraz przedstawił koncepcję miniaturyzacji i możliwości wynikające z
> nanotechno- logii. Dopiero jednak odkrycie w latach 80. XX wieku
> skaningowego mikroskopu tunelowego, o zdolności rozdzielczej rzędu
> pojedynczych atomów, umożliwi- ło tworzenie i badanie nanostruktur. Możliwe
> stało się tworzenie studni, kropek czy drutów kwantowych. Z ko- lei dalsze
> badania doprowadziły do odkrycia nowych struktur w skali nanometrowej, tj.
> fullerenów i nano- rurek węglowych. Obecnie nanotechnologia rozwija się w
> kierunku możliwości modyfikowania i tworzenia rzeczy i materiałów z atomową
> precyzją. Przewiduje się, że w przyszłości nanotechnologia będzie dziedziną
> znaj- dującą zastosowanie w każdej sferze życia.
> Mimo że nanotechnologia jest stosunkowo młodą dziedziną nauki i techniki,
> to same nanocząstki nie są niczym nowym. Występują one dość powszechnie w
> śro- dowisku, towarzysząc przede wszystkim procesom spa- lania i innym
> związanym z obróbką termiczną. Obecne w środowisku nanocząstki są, ze
> względu na pochodze- nie, klasyfikowane jako naturalne i antropogeniczne.
> NANOCZĄSTKI NATURALNE
> Cząstki naturalne to te, które pojawiają się w powie- trzu na skutek
> naturalnych procesów erozji, rozkładu czy utleniania minerałów bądź
> związków organicz- nych. Mogą one powstawać również podczas pożarów lasów
> czy wybuchów wulkanów. Zdecydowana więk-
> szość nanocząstek powstaje jednak na skutek działal- ności człowieka i to
> zarówno jako produkty uboczne wielu procesów, jak i celowo wyprodukowane
> cząstki o wielkościach nanometrowych. Cząstki o rozmiarach nanometrowych,
> które nie zostały zaprojektowane i wyprodukowane celowo, określa się
> terminem 'ultra- fine' -- cząstki ultradrobne.
> NANOCZĄSTKI ANTROPOGENICZNE
> Środowisko komunalne
> Cząstki ultradrobne, które występują w środowisku miejskim, to cząsteczki
> pochodzenia antropogeniczne- go, które są wytwarzane jako produkty uboczne
> w róż- nych procesach. Jednymi z najzwyklejszych procesów, w których
> powstają cząstki o wielkościach rzędu kil- kudziesięciu nanometrów, są
> gotowanie i smażenie (1). Zasadniczym jednak źródłem zanieczyszczenia
> środo- wiska nanocząsteczkami są procesy spalania, wśród których możemy
> wymienić emisję z ciepłowni, elek- trociepłowni czy chociażby z gospodarstw
> domowych (spalanie opału), oraz emisję spalin w ruchu ulicznym
> (samochodowym). W tym ostatnim przypadku emisja cząstek dotyczy spalin z
> silników diesla, gdzie powstają one na skutek niepełnego spalania oleju
> napędowego. Ponad 90% cząstek powstałych w wyniku spalania ole- ju
> napędowego ma średnicę aerodynamiczną mniejszą niż 1 ?m (2). W środowisku
> miejskim, gdzie poziom emisji jest niekiedy bardzo wysoki, może dochodzić
> do dużego narażenia osób na cząstki ultradrobne czy na- nocząstki.
> Środowisko pracy
> W wielu gałęziach przemysłu i na różnorodnych sta- nowiskach pracy, gdzie
> emitowane są różnego rodzaju pyły i dymy, również bardzo powszechne jest
> narażenie na cząstki o wielkościach nanometrowych. Narażenie na nanocząstki
> w środowisku pracy może dotyczyć osób zatrudnionych w odlewniach żeliwa
> (3,4), w prze- myśle (wydobywczym, chemicznym, kosmetycznym, spożywczym),
> przy produkcji farb i materiałów wystę- pujących w postaci proszków.
> Procesy technologiczne, podczas których uwalniane są największe ilości
> nano- cząstek, to przede wszystkim spawanie, wytapianie, zgrzewanie,
> wulkanizacja, lutowanie (5), a także spa- lanie paliw, czyli takie procesy,
> które nierozerwalnie łączą się z obróbką termiczną. Ich emisja może wy-
> stępować również podczas niektórych pyłotwórczych działań mechanicznych,
> takich jak polerowanie, cięcie czy szlifowanie (6).
>
> Nr 2 Narażenie na nanocząstki w środowisku pracy 185
> Oddzielną grupę stanowią tzw. nanocząstki projek- towane, czyli struktury
> o rozmiarach rzędu kilku lub najwyżej kilkudziesięciu nanometrów,
> wytwarzane ce- lowo i stosowane w procesach nanotechnologicznych. Z uwagi
> na bardzo szybki rozwój nanotechnologii co- raz większym zagrożeniem może
> stać się ekspozycja na nanocząstki projektowane. Narażeni na nie mogą być
> pracownicy zatrudnieni przy ich produkcji czy obrób- ce, ale również osoby
> użytkujące wspomniane nano- produkty.
> WŁAŚCIWOŚCI I RYZYKO ZDROWOTNE
> Nanocząstki ze względu na bardzo małe rozmiary mają specyficzne
> właściwości, zdecydowanie inne niż cząstki zbudowane z tych samych atomów,
> ale o więk- szych rozmiarach. Mają one relatywnie niską masę, zmienioną
> reaktywność, wykazują tendencję do szyb- kiej aglomeracji, a także mogą
> mieć o kilkaset stopni Celsjusza niższe temperatury topnienia. Efekty te są
> związane z bardzo dużym stosunkiem powierzchni do objętości nanocząstki.
> Unikatowe właściwości na- nocząstek stwarzają szerokie możliwości ich
> stosowa- nia praktycznie w każdej dyscyplinie nauki i techniki, a
> dopracowanie metod wytwarzania tych struktur umożliwia produkcję i
> stosowanie nanomateriałów na szeroką skalę.
> Liczba branż i gałęzi gospodarki, które zajmują się wytwarzaniem
> nanocząstek bądź ich zastosowaniem, jest coraz większa. Wśród struktur,
> które są produk- tami nanotechnologii możemy wymienić tworzywa sztuczne,
> sztuczne włókna, fulereny, nanorurki, na- nokapsułki, liposomy, dendrymery
> i wiele innych. Produkty te wykorzystywane są w wielu dyscyplinach
> związanych z elektroniką, mechaniką, medycyną i in- nymi gałęziami
> przemysłu. Znajdują zastosowanie w takich materiałach, jak produkty o
> właściwościach biobójczych, jako opatrunki, powłoki, fugi, zaprawy klejące
> czy polimery.
> Paradoksalnie, te same właściwości nanocząstek, które decydują o
> możliwościach ich szerokiego wyko- rzystania, mogą wywoływać negatywne
> efekty w or- ganizmie człowieka. Z tego powodu coraz częstszym zagrożeniem
> pojawiającym się na stanowiskach pracy jest narażenie na produkty
> nanotechnologii, czyli na- nocząstki projektowane, a ryzyko związane z
> naraże- niem dotyczy zarówno cząsteczek uwalnianych jako produkty uboczne
> podczas różnorodnych procesów technologicznych, jak i nanocząstek
> projektowanych, chociaż może w mniejszym stopniu.
> Toksyczność tych struktur zależy od wielu czynni- ków, wśród których należy
> wymienić przede wszyst- kim właściwości fizyczne i chemiczne (w tym ich
> rozmiar, skład chemiczny i rozpuszczalność). Cyto- toksyczność niezwiązana
> ze składem chemicznym może wynikać z zależnych od powierzchni możliwo- ści
> adhezji nanocząstek na komórkach oraz ich wnika- nia do wnętrza komórek.
> Ponadto, na efekt zdrowotny może wpływać stężenie nanocząstek w powietrzu
> sta- nowiska pracy oraz czas narażenia pracownika. Istot- nym czynnikiem
> wydaje się też droga narażenia, czyli sposób, w jaki nanocząstki mogą
> dostać się do orga- nizmu człowieka. Ekspozycja na nanocząstki podczas ich
> wytwarzania i użytkowania może zachodzić po- przez układ oddechowy, kontakt
> skórny bądź drogą pokarmową.
> Układ oddechowy jest główną drogą, którą emito- wane do środowiska cząstki
> mogą dostać się do orga- nizmu i z łatwością osiągnąć najdrobniejsze
> oskrzela i pęcherzyki płucne. Nanocząstki w układzie odde- chowym mogą
> powodować zupełnie odmienne efekty zdrowotne niż większe cząstki. Ponadto
> badania ekspe- rymentalne wskazują na zdolność penetracji tych struk- tur
> do innych narządów i tkanek, co może skutkować określonymi efektami
> zdrowotnymi w strukturach od- ległych od drogi wdychania nanoczastek (7).
> Badania toksykologiczne i epidemiologiczne pokazują, że drob- ne cząstki
> stałe (poniżej 1000 nanometrów, niespeł- niające jeszcze kryteriów dla
> nanocząstek), uwalniane do środowiska w różnych procesach technologicznych
> czy też jako produkty spalania (np. w silnikach Diesla) mogą być
> niebezpieczne dla zdrowia człowieka i wy- woływać różne efekty biologiczne.
> Wiele doniesień wskazuje, że najpoważniejszymi efektami zdrowotnymi
> wynikającymi z narażenia za- wodowego czy środowiskowego na takie cząstki
> są cho- roby układu oddechowego i układu krążenia (8-10). Ponadto
> ekspozycja na bardzo drobne cząstki może prowadzić do takich szkodliwych
> efektów zdrowot- nych, jak podrażnienia oczu i dróg oddechowych, zaburzenia
> w funkcjonowaniu śródbłonka naczyń, wrażliwość na infekcje dróg
> oddechowych, przewlekłe choroby płuc, a nawet nowotwory (11).
> Badania skutków zdrowotnych narażenia na ,,pro- jektowane" nanocząstki o
> wymiarach poniżej 100 na- nometrów ograniczone są w zasadzie wyłącznie do
> badań eksperymentalnych na zwierzętach i liniach komórkowych (12,13).
> Narażenie na nanocząstki dro- gą oddechową może być przyczyną postępujących
> pro- cesów zwłóknieniowych nawet po pojedynczym czy
>
> 186 S. Bujak-Pietrek Nr 2
> krótkotrwałym narażeniu (11,14,15). Eksperymenty wskazują, że różnego typu
> nanocząstki projektowa- ne mogą przemieszczać się z płuc do układu krążenia
> i poprzez naczynia do różnych organów i układów, w tym również do mózgu
> (16). Transport nanocząstek do obszarów innych niż układ oddechowy jest
> istot- ny z punktu widzenia efektów, jakie mogą pojawić się w narządach
> stanowiących cel drugorzędowy. W od- niesieniu do mechanizmów komórkowych
> badania eksperymentalne wskazują, że zasięg, w jakim procesy te zachodzą,
> zależy od kilku czynników, wśród których wymienić należy rozpuszczalność
> cząstek w płynach biologicznych, rozmiar cząstek lub agregatów, któ- re
> tworzą, rodzaj tkanki docelowej oraz integralność śródbłonka (17).
> Badania toksykologów skupiają się na mechani- zmach działania nanocząstek w
> organizmie, jednak do- tychczas nie ma szczegółowych informacji dotyczących
> wpływu tych cząsteczek na komórki i struktury ko- mórkowe. Stres
> oksydacyjny spowodowany produkcją wolnych rodników jest zasadniczym
> mechanizmem, poprzez który nanocząstki mogą przyczyniać się do wywoływania
> niekorzystnych objawów zdrowotnych (18-21,12). Odpowiedź w postaci stresu
> oksydacyjne- go może pojawiać się z różną szybkością w zależno- ści od
> rodzaju nanocząstek, przy czym cząstki metali przejściowych znacznie ten
> proces przyspieszają (22). Wolne rodniki powodują uszkodzenia struktur
> biolo- gicznych w procesach peroksydacji lipidów, utleniania białek oraz
> poprzez oksydacyjne uszkodzenia DNA. Stres oksydacyjny może indukować
> również reakcję zapalną w komórkach poprzez m.in. aktywację czyn- ników
> transkrypcyjnych, takich jak NF-kB czy biał- ka AP1 (23-25). W badaniach in
> vitro obserwowano istotny spadek poziomu zredukowanego glutationu, spadek
> aktywności dysmutazy ponadtlenkowej oraz wzrost produktów peroksydacji
> lipidów (26).
> ELEMENTY OCENY NARAŻENIA
> NA NANOCZĄSTKI W ŚRODOWISKU PRACY
> W celu ochrony przed narażeniem zawodowym pra- cowników eksponowanych na
> nanoaerozol opracowy- wane są procedury i urządzenia do monitorowania ich
> stanowisk pracy. Oszacowanie ryzyka zdrowotnego osób narażonych na
> działanie nanocząstek wiąże się z określeniem stopnia ekspozycji
> indywidualnej pra- cowników na te cząsteczki w warunkach pracy. Nie wiadomo
> jednak, co ma większy wpływ na pojawienie się efektów zdrowotnych u osób
> narażonych na nano-
> cząstki -- liczba cząstek czy też może ich masa. Z tego powodu istnieje
> kilka metod pomiaru narażenia, któ- re określają stężenie liczbowe
> (stosunek liczby cząstek danego przedziału ich wielkości do całkowitej
> liczby cząstek fazy rozproszonej), stężenie masowe (stosunek masy cząstek z
> określonego przedziału ich wymiarów do całkowitej liczby cząstek frakcji
> rozproszonej (27)) czy pole powierzchni cząstek wchodzących w skład
> nanoaerozolu. Masa może nie stanowić dobrego wskaźnika oceny narażenia na
> nanocząstki. Stężenie liczbowe nanocząstek, w przeciwieństwie do stężenia
> masowego, jest w większości przypadków dość wyso- kie. Całkowita masa
> frakcji ultrafine pyłu może sta- nowić mniej niż 1% całkowitej jego puli,
> natomiast liczba tych cząsteczek może sięgać 80% ogółu cząstek wchodzących
> w skład pyłu. Jedna cząsteczka o śred- nicy 10 ?m ma taką samą masę jak
> miliard cząstek o średnicy 10 nm. Ponadto, nie masa cząsteczek wy-
> stępujących w powietrzu, ale ich liczba i rozmiar są pa- rametrami, które w
> przypadku efektów zdrowotnych mają dużo istotniejsze znaczenie. Prace z
> ostatnich lat wykazały, że o toksyczności cząstek i potencjal- nym efekcie
> zdrowotnym u człowieka może decydo- wać nie tyle liczba nanocząstek w
> objętości powietrza, ile właśnie ich powierzchnia. Badania na zwierzętach
> dla tego ostatniego parametru wykazały zależność ,,dawka-efekt" (28,29).
> Nanocząstki stanowią bardzo małą frakcję w cał- kowitej masie aerozolu i z
> tego względu nie mogą być oznaczane metodami wagowymi. Ponadto są one
> zdecydowanie za małe, by określić je metodami in- strumentalnymi, w których
> wykorzystywane jest rozszczepienie światła. Komercyjnie dostępne instru-
> menty do oznaczania nanocząstek mogą mierzyć ich stężenie liczbowe i
> masowe, a także powierzchniowe, ale przeważnie oprócz cząstek o rozmiarach
> nanome- trowych mierzą one również cząstki większe.
> STĘŻENIE LICZBOWE NANOCZĄSTEK
> Jedną z metod umożliwiających oznaczenie stężenia ilościowego nanocząstek w
> powietrzu jest technika bazująca na powiększaniu rozmiaru cząsteczek w at-
> mosferze nasyconych par do wielkości mierzalnej w układzie laserowego
> licznika optycznego. Najszer- sze zastosowanie ma tutaj kondensacja pary
> alkoholu (najczęściej butanolu) na cząsteczkach. Kondensacyjny licznik
> cząstek (condensation particle counter -- CPC) może oznaczać cząstki o
> wielkościach mieszczących się w zakresie 3-3000 nm.
>
> Nr 2 Narażenie na nanocząstki w środowisku pracy 187
> Urządzenie to może być zasilane sieciowo lub za pomocą akumulatora,
> dlatego może służyć do określe- nia źródła emisji nanocząstek. W aparatach
> tego typu próbka aerozolu przechodzi przez saturator, którego ciepło
> powoduje parowanie cieczy służącej do kon- densacji. Powietrze i para są
> kierowane do kondensera, w którym następuje ochłodzenie strumienia i
> dochodzi do przesycenia par. Pary te kondensują na cząstkach obecnych w
> strumieniu próbki powietrza, w wyniku czego cząstki ulegają powiększeniu do
> rozmiarów, któ- re mogą być zliczane przez licznik laserowy.
> Pomiar stężenia liczbowego nanocząstek z zasto- sowaniem kondensacyjnego
> licznika cząstek odbywa się w czasie rzeczywistym. Urządzenie to występuje
> w dwóch wersjach: stacjonarnej i przenośnej. W wer- sji przenośnej licznik
> zasilany jest na baterie, dzię- ki czemu jest doskonale dostosowany do
> pomiarów w środowisku pracy, co jest niewątpliwą zaletą tego urządzenia.
> Innym urządzeniem, dzięki któremu można bezpo- średnio oznaczyć stężenie
> liczbowe nanocząstek, jest klasyfikator zróżnicowanej ruchliwości cząstek
> DMPS (differential mobility particle sizer) lub skaningowy klasyfikator
> cząstek SMPS (scanning mobility particle sizer). Jest to układ składający
> się z kondensacyjnego licznika cząstek (CPC) i analizatora ich
> zróżnicowanej ruchliwości -- DMA (differential mobility analyzer). Ma on
> możliwość detekcji w czasie rzeczywistym stęże- nia liczbowego, a ponadto
> selekcjonuje cząstki według rozmiaru, dając obok stężenia również rozkład
> wielko- ści cząstek nanoaerozolu.
> W układzie tym cząstki aerozolu są obdarzone ła- dunkami, a następnie
> frakcjonowane zgodnie z ich ru- chliwością w polu elektrycznym. Strumień
> powietrza jest wstępne kondycjonowany, tzn. przechodzi przez np. impaktor,
> cyklon, w którym usuwane są cząstecz- ki większe, o rozmiarach
> mikrometrowych. Następ- nie próbka trafia do klasyfikatora elektrycznego,
> gdzie cząstki zostają obdarzone ładunkami elektrycznymi i zgodnie z ich
> ruchliwością elektryczną są rozdziela- ne (klasyfikowane) w analizatorze
> DMA. Wielkość ła- dunku zależy od wielkości cząstek, dlatego też jedynie
> cząstki o ściśle określonych rozmiarach mogą przejść przez DMA. W dalszej
> kolejności próbka powietrza zawierająca już tylko cząsteczki o znanej
> wielkości jest kierowana do licznika CPC.
> Skaningowy klasyfikator cząstek SMPS daje moż- liwość prowadzenia pomiarów
> w czasie rzeczywi- stym i szybkiego uzyskania wyników (cały pomiar trwa 60
> sekund). Dodatkowo urządzenie to umożliwia
> prowadzenie pomiarów w szerokim zakresie stężeń (1-1×108 cząstek cm-3) i
> rozmiarów (0,002-1 ?m) z wysoką rozdzielczością i dokładnością. Wyżej opi-
> sany klasyfikator występuje tylko w wersji stacjonar- nej, dlatego nie
> znajduje zastosowania w przypadku prowadzenia pomiarów na stanowiskach
> pracy i może służyć jedynie do eksperymentalnych badań laborato- ryjnych.
> STĘŻENIE MASOWE CZĄSTEK
> Oznaczanie stężenia masowego jest obecnie najpow- szechniej wykonywanym
> pomiarem emisji pyłów na stanowiskach pracy, jednak stosowana metoda grawi-
> metryczna nie jest wystarczająca w odniesieniu do czą- stek ultradrobnych.
> Z uwagi na niedoskonałą sprawność filtrowania i znikomą masę nanocząstek
> względem ich liczby metoda ta nie może być powszechnie stosowana w
> oznaczaniu stopnia ekspozycji na te cząsteczki.
> Do pomiaru stężenia masowego cząstek ultra- drobnych może służyć monitor
> stężenia aerozolu w powietrzu. Jest to fotometr laserowy, który mierzy w
> czasie rzeczywistym stężenie aerozolu, uwzględnia- jąc frakcje o
> określonych wymiarach cząsteczek. Za- sada działania tego urządzenia opiera
> się na pomiarze tłumienia światła laserowego rozproszonego na cząst- kach
> obecnych w badanej próbce powietrza. Strumień powietrza jest zasysany do
> aparatu, a następnie prze- chodzi przez komorę pomiarową. Zakres pracy apa-
> ratu wynosi 0,001-400 mg/m3 i jest dostosowany do prowadzenia pomiarów w
> pomieszczeniach czystych, takich jak biura czy laboratoria, a także takich,
> w któ- rych występuje bardzo duże zanieczyszczenie pyłem przemysłowym.
> Dostępne są modele stacjonarne i przenośne tego urządzenia.
> POLE POWIERZCHNI NANOAEROZOLU
> Innym sposobem określenia wielkości narażenia na nanocząstki w powietrzu
> atmosferycznym lub środo- wiska pracy jest wyznaczenie pola ich
> powierzchni. W przeciwieństwie do masy czy nawet liczby nanoczą- stek ich
> powierzchnia jest czynnikiem odgrywającym kluczową rolę w ich toksyczności.
> Pole powierzchni jest parametrem wysoce skorelowanym z ekspozycją na
> nanoaerozol.
> Istnieje kilka technik pomiarowych pozwalających na oszacowanie pola
> powierzchni nanoaerozolu. Pierw- szym urządzeniem zaprojektowanym w tym
> celu był epiphaniometer. Zasada jego działania wykorzystuje
>
> 188 S. Bujak-Pietrek Nr 2
> pomiar szybkości przyłączania radioaktywnych jonów do powierzchni
> nanocząstek. Próbka powietrza jest przepuszczana przez zamkniętą komorę,
> wewnątrz której obecne są krótko żyjące atomy 211Pb, których źródłem jest
> 227Ac. Atomy 211Pb przyłączają się do czą- steczek aerozolu, które
> następnie zbierane są na filtrze i zliczane przez detektor cząstek ?.
> Mierzony sygnał jest proporcjonalny do pola powierzchni cząsteczek ae-
> rozolu (30). Ze względu na wykorzystanie w tym urzą- dzeniu radioaktywnego
> źródła nie znalazło ono jednak powszechnego zastosowania jako narzędzie do
> oceny czystości powietrza w miejscu pracy.
> Alternatywna metoda wyznaczenia pola po- wierzchni aerozolu oparta jest na
> pomiarze rozkładu wielkości jego cząstek. Na tej podstawie szacuje się pole
> powierzchni, zakładając odpowiedni kształt i geome- trię cząstek. Rozkład
> wielkości można uzyskać dzięki zastosowaniu SMPS.
> Aktualnie dostępne są urządzenia umożliwiające pomiar pola powierzchni
> cząstek odkładających się w płucach. Służy do tego monitor cząstek aerozoli
> o średnicach 10-1000 nm. Monitor nie mierzy cał- kowitej powierzchni
> aktywnej cząstek zawieszonych w powietrzu, wskazuje jedynie pole
> powierzchni tych frakcji cząstek, które odkładają się w płucach, w rejonie
> tchawiczo-oskrzelowym lub docierają do bezrzęskowej części dróg oddechowych
> -- pęcherzy- ków płucnych. Aparat oblicza powierzchnię cząstek pyłów,
> wyrażając ją w ?m2 na cm3, w zakresie stę- żeń: 1-2500 ?m2/cm3 dla frakcji
> tchawiczo-oskrzelo- wej i 1-10 000 ?m2/cm3 dla pęcherzykowej.
> Zasada pomiaru opiera się na wyznaczeniu pola powierzchni cząstek uprzednio
> obdarzonych ładun- kiem. Próbka aerozolu, pobierana dzięki zintegrowa- nej
> pompie, trafia do wnętrza urządzenia przez cyklon z punktem odcięcia 1 ?m
> (1000 nm). Cząstki aerozolu przechodzą przez jonizator, gdzie uzyskują
> ładunek od dodatnio naładowanych jonów, a następnie przez pułapkę jonową,
> która zbiera nadmiar jonów i cząst- ki nieposiadające ładunku
> odpowiadającego warun- kom dla badanych frakcji, a tym samym działa jak
> selektywny próbnik dla elektrometru. Mierzony przez elektrometr ładunek
> jest proporcjonalny do pola po- wierzchni cząstek. Pomiary wykonane
> monitorem cząstek wyodrębniające frakcje tchawiczo-oskrzelo- wą i
> pęcherzykową korelują z modelami opisującymi przedostawanie się aerozoli do
> dróg oddechowych, opisanymi przez Międzynarodową Komisję Ochrony
> Radiologicznej (International Commission on Radio- logical Protection)
> (31).
> PODSUMOWANIE
> Technologie dotyczące obiektów o rozmiarach miesz- czących się w zakresie
> kilkudziesięciu nanometrów są stosunkowo nowe, jednak w ostatnich czasach
> bardzo popularne i rozwijają się z dużą dynamiką. Gwałtowny rozwój
> nanotechnologii przyczynia się do wykorzysta- nia jej produktów w coraz
> szerszym zakresie, obejmu- jącym niemal wszystkie dziedziny. Wstępne
> badania naukowe dostarczyły informacji na temat niektórych niekorzystnych
> aspektów oddziaływania nanocząstek na organizmy, a bezpieczeństwo
> stosowania nanotech- nologii i jej produktów jest znane w bardzo niewielkim
> stopniu. W związku z powyższym problem oceny na- rażenia i określenie
> ryzyka zdrowotnego związanego z ekspozycją na nanocząstki zasługuje na
> dalsze, szcze- gółowe badania. Powinien być on tematem szeroko zakrojonych
> prac z dziedziny higieny pracy, które obej- mują ustalenie metodyki oraz
> opracowanie wytycznych obowiązujących przy ocenie narażenia.
> PIŚMIENNICTWO
> 1. Dennekamp M., Howarth S., Dick C.A.J., Cherrie J.W., Donaldson K.,
> Seaton A.: Ultrafine particles and nitro- gen oxides generated by gas and
> electric cooking. Occup. Environ. Med. 2001;58:511-516
> 2. Jankowska E., Pośniak M.: Występowanie pyłów w po- wietrzu otaczającym
> człowieka. Bezpiecz. Pr. Nauka Prakt. 2006;5:16-19
> 3. Evans D.E., Heitbrink W.A., Slavin T.J., Peters T.M.: Ul- trafine and
> respirable particles in automotive grey iron foundry. Ann. Occup. Hyg.
> 2008;52:9-21
> 4. Cheng Y.H., Chao Y.C., Wu C.H., Tsai C.J., Uang S.N., Shih T.S.:
> Measurements of ultrafine particle concentra- tions and size distribution
> in an iron foundry. J. Hazard. Mater. 2008;158(1):124-130
> 5. Brouver D.H., Gijsberg J.H.J., Lurvink M.W.M.: Personal exposure to
> ultrafine particles in the workplace: explo- ring sampling techniques and
> strategies. Ann. Occup. Hyg. 2004;48:439-453
> 6. Zimmer A.T., Maynard A.D.: Investigation aerosol pro- duced by a
> high-speed hand-held grinder using various substrates. Ann. Occup. Hyg.
> 2002;46:663-672
> 7. Oberdörster G., Sharp Z., Atudorei V., Elder A., Gelein R., Lunts A. i
> wsp.: Extrapulmonary translocation of ultrafine carbon particles following
> whole-body inhalation exposu- re of rats. J. Toxicol. Environ. Health
> 2002;65:1531-1543
> 8. Gwinn M.R., Vallyathan V.: Nanoparticles: health effects -- pros and
> cons. Environ. Health Perspect. 2006;114:1818-1825
>
> Nr 2 Narażenie na nanocząstki w środowisku pracy 189
> 9. Gilmour S.P., Ziesenis A., Morrison E.R., Vickers M.A., Drost E.M.,
> Ford I. i wsp.: Pulmonary and systemic ef- fects of short-term inhalation
> to ultrafine carbon black particles. Toxicol. Appl. Pharmacol.
> 2004;195:35-44
> 10. Radomski A., Jurasz P., Alonso-Escolano D., Drews M., Morandi M.,
> Malinski T. i wsp.: Nanoparticle induced platelet aggregation and vascular
> thrombosis. Br. J. Phar- macol. 2005;146:882-893
> 11. Schulte P.A., Schaubauer-Berigan M.K., Mayweather C., Gareci C.L.
> ,,Zumwalde R., McKernan J.L.: Issues in de- velopment of epidemiologic
> studies of workers expo- sed to engineered nanoparticles. J. Occup.
> Environ. Med. 2009;51(3)323-335
> 12.Hussain S.M., Hess K.L., Gearhart J.M., Geiss K.T., Schlager J.J.: In
> vitro toxicity of nanoparticles in BRL3A rat liver cells. Toxicol. In Vitro
> 2005;19:975-983
> 13. Warheit D.B., Sayez C.M., Reed C.M., Swain K.A.: He- alth effects
> related to nanoparticle exposures: Environ- mental, health and safety
> considerations for assessing hazards and risks. Pharmacol. Ther.
> 2008;120:35-42
> 14. Shvedova A.A., Kisin E.R., Mercer R., Murray A.R., Johnson V.J.,
> Potapovich A.I. i wsp.: Unusual inflamma- tory and fibrogenic pulmonary
> responses to single wal- led carbon nanotubes in mice. Am. J. Physiol. Lung
> Cell. Mol. Physiol. 2005;289:L698-L708
> 15. Shvedova A.A., Kisin E.R., Murray A.R., Johnson V.J., Gorelik O.,
> Arepalli S.: Inhalation vs. aspiration of sin- glewalled carbon nanotubes
> in C57BL/6 mice: inflam- mation, fibrosis, oxidative stress, and
> mutagenesis. Am. J. Physiol. Lung Cell. Mol. Physiol. 2008;295: L552-L565
> 16. Oberdörster G., Sharp Z., Atudorei V., Elder A., Gele- in R., Kreyling
> W. i wsp.: Translocation of inhaled ultrafi- ne particles to the brain.
> Inhal. Toxicol. 2004;16:437-445
> 17. Elder A., Gelein R., Silva V., Feikert T., Opanashuk L., Carter J. i
> wsp.: Translocation of inhaled ultrafine man- ganese oxide particles to the
> central nervous system. Environ. Health Perspect. 2006;114:1172-1178
> 18. Donaldson K., Stone V., Seaton A., MacNee W.: Am- bient particle
> inhalation and the cardiovascular system: potential mechanisms. Environ.
> Health Per- spect. 2001;109,Supl. 4:523-527
> 19. Donaldson K., Stone V.: ,,Currents hypotheses on the me- chanisms of
> toxicity of ultrafine particles. Ann. Ist. Su- per. Sanita 2003;39:405-410
> 20. Park E.J., Choi J., Park Y.K., Park K.: Oxidative stress induced by
> cerium oxide nanoparticles in cultured BEAS-2B cells. Toxicology
> 2008;245:90--100
> 21. Li N., Xia T., Nel A.E.: The role of oxidative stress in am- bient
> particulate matter induced lung diseases and it's
> implications in the toxicity of engineered nanoparticles.
> Free Radic. Biol. Med. 2008;44:1689-1699
> 22. Donaldson K.: The toxicity of airborne nanoparticles. W: Mark D.
> [red.]. Nanomaterials -- a risk to health at work? First International
> Symposium on Occupa- tional Health Implications of Nanoparticles. Report of
> presentations at plenary and workshop sessions and summary of conclusions.
> 12-14 października 2004, Buxton, Wielka Brytania. Health and Safety
> Laborato-
> ry, Buxton 2004, ss. 30-34
> 23. Muhlfeld C., Rothen-Rutishauser B., Blank F., Vanhec-
> ke D., Ochs M., Gehr P.: Interactions of nanoparticles with pulmonary
> structures and cellular responses. Am. J. Phy- siol Lung Cell. Mol.
> Physiol. 2008;249:L817-L829
> 24.Aillon K.L., Xie Y., El-Gendy N., Berkland C.J., For- rest M.L.: Effects
> of nanomaterial physicochemi- cal properties on in vivo toxicity. Adv. Drug
> Deliv. Rev. 2009;61:457-466
> 25. Murray A.R., Kisin E., Leonard S.S., Young S.H., Kom- mineni C., Kagan
> V.E. i wsp.: Oxidative stress and in- flammatory response in dermal
> toxicity of single-walled carbon nanotubes. Toxicology 2009;257:161-171
> 26. Arora S., Jain J., Rajwade J.M., Paknikar K.M.: Cellular response
> induced by silver nanoparticles. In vitro studies. Toxicol. Lett.
> 2008;179:93-100
> 27. PN-ISO 4225/AK:1999 Jakość powietrza. Zagadnienia ogólne. Terminologia.
> Polski Komitet Normalizacyjny, Warszawa, 1999
> 28.Driscoll K.E., Carter J.M., Howard B.W., Hassen- bein D.G., Pepelko W.,
> Baggs R.B. i wsp.: Pulmonary inflammatory, chemokine, and mutagenic
> responses in rats after subchronic inhalation of carbon black. Toxi- col.
> Appl. Pharmacol. 1996;136(2):372-380
> 29. Oberdörster G.: Pulmonary effects of inhaled ul- trafine particles.
> Int. Arch. Occup. Environ. He- alth 2001;74(1):1-8
> 30. Shi J.P., Harrison R.M., Evans D.: Comarison of ambient particle
> surface area measurement by epiphaniometer and SMPS/APS. Atmos. Environ.
> 2001;35:6193-6200
> 31. International Commission on Radiological Protection: Human Respiratory
> Tract Model for Radiological Pro- tection. ICRP Publication 66. Annals of
> the ICRP 24 (1-3). Elsevier Science, Oxford 1994
> 32. Maynard A.D.: Estimating aerosol surface area from number and mass
> concentration measurements. Ann. Occup. Hyg 2003;47:123-144
> 33.Ramachandran G., Paulsen D., Watts W., Kittel- son D.: Mass, surface
> area and number metrics in die- sel occupational exposure assessment. J.
> Environ. Monit. 2005;7:728-735
>
>
>> Co zostało odkryte
>> w ,,surowicach szczepionkowych" przeciwko Covid :
>>
>> 1.1 Nanoroutery lub nanoczujniki
>>
>> 1.2 Anteny nano i nano anteny plazmoniczne
>>
>> 1.3 Anteny prostownicze Nano
>>
>> 1.4 Hydrożele dla nanotechnologii
>>
>> 1.5 Kodeki (koder-dekodery) i bramki logiczne
>>
>> 1.6 Tlenek grafenu
>>
>> 1.7 Grafenowe nanoośmiornice lub hydry
>>
>> 2. Nanokomputery i WBAN (Wireless Body Area Network)
>>
>> 2.1 Niektóre podstawowe zasady nanoinformatyki i bioinformatyki
>>
>> 2.2 Bezprzewodowe sieci wewnętrzne (WBAN)
>>
>> 2.3 Zaopatrzenie w energię sieci WBAN
>>
>> 2.4 Samoorganizacja kryształów DNA
>>
>> 3. Wymuszona transhumanizacja populacji poprzez szczepienie złożonych
nanomacierzy
>>
>> 3.1 Prezentacja syntetycznego modelu WBAN z analizy surowic szczepionkowych Covid
>>
>> 3.2 Komunikacja ze światem zewnętrznym i korzystanie z protokołu OS TOOK
>>
>> 4. Przejąć kontrolę nad ludzkim mózgiem, ostatnim bastionem bioterrorystów?
>>
>> 4.1 Czym jest cybernetyka?
>>
>> 4.2 Wyjaśnienie neuromodulacji i zdalnego sterowania ludzkim mózgiem
>>
>> Wniosek
>> spójność tej dokumentacji potwierdza,
>> że przygotowanie szczepionek
>> zostało przeprowadzone przed epidemią
>> i że epidemia Sars-Cov 2
>> nie jest ani naturalna, ani przypadkowa.
>
> Ten wniosek jest oczywisty i słuszny.
>

Co do nanocząstek, rozmawiałam o nich już lata temu z
córką-biotechnologiem. Powiedziała, że są rzeczywiście bardzo
niebezpieczne, bo wszędobylskie ze względu na wymiary i zwykły człowiek z
ulicy nie ma przed nimi żadnej obrony - są tak małe, że bez problemu
dostają się do wnetrza ciała wnikając bezpośrednio przez skórę lub z
wdychanym powietrzem do ust, i dróg oddechowych, do oczu - stamtąd nawet
nie potrzebują poruszać się z krwią czy limfą, tylko bez zatrzymywania
przenikają wprost z komórki do komórki, w sposob zupelnie przypadkowy i
chaotyczny.
Komórki i wszelkie struktury ciała nie stanowią dla nich żadnej bariery,
więc poruszają się w tkankach i komorkach przenikając je po najkrótszym
torze i bez oporu, tak łatwo, jak przysłowiowy duch przez ścianę.
Przy tym nie do przewidzenia są skutki i czas ich oddziaływania (zwłaszcza
na napotkane DNA komórek), bo
z racji rozmiarów niekoniecznie zachowują własności fizyczne i chemiczne
substancji, z których pochodzą oraz nie wiadomo, w którym miejscu się
zatrzymają/zgromadzą.

--
XL
Polish Lvov forever!