> Są ludzie z kompleksem wyższości. Pną się po drabinie kariery
> coraz to wyżej. Inaczej nie potrafią. Potrzebne im do osobistej
> satysfakcji i pełni szczęścia te szczeble. Na wszystkich patrzą z
> góry, są dobrze do tego usytuowani.
>
> Z góry wszystko wydaje się mniejsze. Codzienne zmartwienia i
> troski, ale i drugi człowiek. A to już jest naganne takie
> patrzenie na drugiego z dystansu obranej wysokości.
>
> Wszyscy powinni być równi w odczuciu nawet karierowicza.
> Powinni, ale nie są. Karierowicze wybijają się z rozkoszą ponad
> anonimowy tłum. Są pewni, że są wyżsi.
>
> Nic w życiu nie jest pewne. Moze im sie noga obsunac. Wtedy
> doświadczą na własnej skórze, co znaczy być umniejszanym przez
> innych. I tak sprawiedliwości stanie się zadość.
>
polski duch socjalizmu, ploretariat tak, buzuje nie.
czy my kiedys w tym kraju uporamy sie z takim podejsciem,
skad zalozenie a'priori ze kazdy kto robi kariere jest be i chce sie
wywyzszac, jak slysze taka gadke to zwykle sie okazuje ze mam
doczynienia z kims kto sie w zyciu nie zrealizowal i teraz z zazdroscia
patrzy na innych ktorzy mieli wiecej odwagi.

przemek