Odpowiem ogólnie bo tu się nie ma co czepiać szczegółów.

Rodzina jak to rodzina; 'prostota' nie polega tylko na 'prostym'
myśleniu ale i na 'braku CHĘCI zrozumienia drugiego człowieka - jego
myśli, ambicji, oczekiwań'
Jeżeli TY będziesz ich szanować, i kochać (gdy trzeba pomagać,
doradzić) i NIE wymagać - to nie masz sie co przejmować ich stosunkiem
do Ciebie. Jeżeli stracą (na własne życzenie) kontakt z 'ptakiem który
wyfrunął z gniazda i poszybował wyżej niż się kaczce marzyło' to nie
jest to wina 'łabędzia' lecz 'kaczki'. Jeżeli Twym przeznaczeniem
(celem, drogą) jest coś więcej niż oni oczekują to realizuj siebie:
"Z nimi będziesz lub nie będziesz - ze sobą będziesz musiała być do
śmierci"

Strach: wpojono Ci "nie umiesz, coi się wyrywasz" - to i masz efekty.
Spróbuj oprzeć się na tym co już dokonałaś - ukończyłaś uczelnię to
już duży zakres doświadczeń na którym możesz zbudoać "JA POTRAFIĘ"

Bycie dzieckiem - a jaki masz wybór: chcesz byc starociem?
Bądź dzieckiem - ciesz się tym, ale nie bądź dzieckiem zahukanym -
realizuj swoje życie patrząc na nie oczami dziecka.

Pozdrawiam
Qwax