On 29 Sty, 19:15, f...@g...pl wrote:
> On 28 Sty, 21:26, s...@g...com wrote:
>
> > Czasem wychodzimy z domu gdzieś niedaleko (do sąsiadów itp.). Nie
> > zawsze jednak bierzemy obydwoje swoje komplety kluczy - wystarczy
> > przecież jeden. Jeśli któreś z nas chce wyskoczyć na chwilkę po coś do
> > domu - wystarczy jeden komplet. Zazwyczaj korzystamy z mojego kompletu
> > kluczy - czasem biorę nie swój komplet, lecz ja go trzymam w kieszeni
> > (męska kieszeń mieści je bez problemu). Mamy łącznie 4 komplety kluczy
> > do mieszkania.
>
> To sobie bierzcie oboje, skoro i tak macie 4 komplety.
>

Staram się teraz tak robić

> > Otóż kilkukrotnie moja małżonka wzięła ode mnie komplet kluczy, a po
> > powrocie mi go nie oddała. Później sam chciałem skoczyć do domu, bądź
> > też wracaliśmy razem - ale nie mając kluczy pytałem o nie małżonkę.
> > Zawsze w takiej sytuacji odpowiadała, że mi je dała i że to doskonale
> > pamięta.
>
> Spokojnie, konsekwentnie i otwarcie. "Sprawdziłem u siebie, nie mam
> kluczy, sprawdź u siebie". Podejrzewam zresztą, że opis nie ujmuje
> emocji towarzyszących waszej wymianie zdań, niuasów i innych smaczków
> waszego związku, które mogą sugerować, że i Ty masz udział w takim
> rozwoju wypadków.
>

Owszem - są emocje. Wiem, że nie jestem bezstronny pisząc to: staram
się zachować spokój, ponieważ emocje rzadko kiedy są dobrym doradcą.
Jak również napisałem - to moja małżonka wybuchła w sposób nietypowy
dla siebie.

> > Zazwyczaj wystarczy że sięgnę do jej kieszeni aby odnaleźć
> > klucze.
>
> Błąd - co to za "sięgnę do *jej* kieszeni"? Jest niepełnosprawna? ;>
>

W momencie gdy na mnie krzyczy na klatce przed drzwiami a a stoję
bezsilnie - jedynym co mogę zrobić to sięgnąć do jej kieszeni. Nie
mogę dojść do słowa, więc słowami wiele nie wskóram.

> > Mogę to przemilczeć - małżonka będzie miała tylko
> > rozzłoszczoną minę i zły humor do rana zanim o wszystkim zapomni. Mogę
> > także to skomentować w rodzaju "a jednak mi nie dałaś kluczy"
>
> "Aha, skłamałaś. Przeszukałem Twoje kieszenie i zobacz co znalazłem.
> Potrafisz to wytłumaczyć!" ;>
>

Możliwe, że tak to odbiera. Moja małżonka często doszukuje się
podtekstów w miejscach, gdzie ich brak. Ale się do tego
przyzwyczaiłem.
Takich słów bym raczej nie użył.

> > Chyba w powyższym nie ma nic złego - każdego może czasem zawieść
> > pamięć (chociaż ja raczej o czymś zapominam...
>
> Ale o kluczach nie powinien? ;> A tak przy okazji - jak wpadniecie do
> tych znajomych, to na herbatkę czy na coś mocniejszego?
>

Herbatka. Unikam picia alkoholi (czasem zdarzy mi się piwko wypić).

> > Problem w tym, że reakcja małżonki jest (jak na nią) niezwykle
> > burzliwa i gwałtowna. Prowadzić może nawet do rękoczynów/płaczu/itp.
>
> Nieumiejętność radzenie sobie z emocjami - być może zbyt silnymi, żeby
> sobie z nimi poradzić. Nie zawsze jest to *efekt* zaburzenia
> osobowości, czasami jest to efekt złej gospodarki hormonalnej
> organizmu, a czasami siły bodźca - w tym wypadku Twojego zachowania.
>

Jak już napisałem w innym liście - powinno być "zaburzenie zachowania"
a nie "zaburzenie osobowości". Przeczytaj proszę temat listu.
Zaburzenie gospodarki hormonalnej organizmu, alkohol albo inny czynnik
- to mogłoby spowodować zaburzenie zachowania.

> > Jest to niewątpliwie jakieś zaburzenie osobowości. Sam jednak nie znam
> > się na tym i nie potrafię nawet stwierdzić czy to coś poważnego.
>
> Skoro nie słyszy głosów i nie widzi nieistniejących osób/potworów, to
> nic poważnego - zapewne każdy człowiek ma jakieś swoje małe
> zaburzenie.
>

Nie ma ideałów. Ani ja nie jestem ideałem, ani moja małżonka, ani
ludzie wypowiadający się na tej grupie dyskusyjnej.

> > Proszę więc o wypowiedzi/porady czy powinienem coś z tym zrobić, a
> > jeśli tak, to co.
>
> Znaleźć bezstronnego arbitra - psychologa albo kogoś takiego.
>

Dziękuję za radę. Odniosłem wrażenie, że jesteś nastawiony/nastawiona
bardzo negatywnie do mojej osoby. Czym to jest spowodowane?

> Pozdrawiam
> Flyer

Pozdrawiam