Użytkownik "tweety" <t...@i...pl> napisał

> Moja rodzina ta dalsza, brat i wielu znajomych nie mają tego odczucia i
> uważają za coś normalnego, ze ja dzownię a oni nie więc przestałam
dzwonic,
> wole te pare złotych wydać na pogawędki z mamą albo z koleżanką, która
smsa
> wysyła na moje imieniny.

A poinformowałaś ich dlaczego przestałaś dzwonić ?
Bo jak tak nagle zamilkłaś to oni mogą stwierdzić, że sie obraziłaś .....


> W tym
> rokukiedy brat zadzwonił z pretensją ze nikt o jego urodzinach nie
pamiętał
> zapytałam czy on pamięta o naszych, nic nie odpowiedział.

Czyli (teoretycznie) trzeba teraz poczekać do jakiegoś Twojego święta ... i
brat powinien zadzwonić ;-)))
I wtedy wszystko wróci do normy.


> Dla mnie to nie głupstwo a własnie na takich głupstwach opiera się m.in.
> przyjaźń miedzy rodzenstwem jak są daleko. Jesli nie chcą dzwonic wogóle
to
> niech przynajmniej wtedy zadzwonią, wtedy wiem, że my dla nich tez cos
> znaczymy a nie tylko wtedy gdy potrzebuja pomocy.

A dzwonią jak potrzebują pomocy ??? To zareaguj jeśli tak bardzo Cię to
drażni - wypomnij im tą całą sytuację (pomóż ale dokładnie opowiedz im swoje
uczucia). Może oni nie zdają sobie sprawy jak bardzo Cie to boli ?



> Nie zazdroszczę bo wiesz jaka jest róznica między mna a moim bratem? Moze
to
> zbyt brutalnie powiem ale taka jest prawda, gdy moich rodziców zabraknie
to
> ja sobie w zyciu poradzę bo jestem samodzielna a mój brat mimo, ze ma zonę
> to nie będzie wiedział co ma zrobic jak go brzuch boli bo nie bedzie miał
do
> kogo zadzwonic a jak zadzwoni do mnie to ja mu powiem, ze to jego sprawa.

Może masz racje ... a może tylko dodajesz sobie mądrości i powagi ?
Myślę (IMHO), że bardzo byś się zdiwiła zachowaniem swojego brata w takiej
sytuacji.
On Was teraz wykorzystuje bo wie, że może ... gdyby rzeczywiście coś stało
się rodzicom - pewnie próbowałby wykorzystywać Ciebie - z przyzwyczajenia. A
gdyby nie mógł ... doskonale by sobie sam poradził.


> Nie mozna całe zycie zyc za kogoś a tak robi moja mama i płacze później ze
> syn o niczym nie pamięta.

To już jest problem Twojej mamy i jej nadopiekuńczości.
Chcesz to zmienić ... to zmień nastawienie mamy a nie wściekaj się na brata.


> Nie robie tego z obowiązku wręcz przeciwnie sprawia mi to wielka frajde
> kupowanie prezentów i ich przynoszenie, ale z drugiej storny jakis moralny
> obowiązek nade mna jest bo to są przeciez moi rodzice i w tej chwili to
jest
> jedna z nielicznych okazji zeby im sie odwdzięczyc za lata, które mi
> poświecili.

No i wszystko jest git - że tak powiem ;-)
Po co mieszasz w to wszystko brata ? Jest dorosły, stanowi sam o sobie ...
daj mu żyć po swojemu.
Niech rodzice go rozliczają.


> Wiesz co łatwo sie mówi, ale trudniej tak powiedziec kieyd widzisz jak
> ojciec cały dzien sprawdza komórkę- może sms przyszedł od syna na
imieniny,
> co jakis czas włacza net a moze maila puscił a wieczorem z posepna miną
pyta
> czemu nie zadzwonił?

To smutne - masz rację.
Ale dlaczego ojciec Ciebie o to pyta ? Nie uważasz, że on Cię obarcza
poczuciem winy za błędy brata ?
Powiedz to kiedyś - głośno i wyraźnie - że to nie jest Twój problem i żeby
to sobie wyjaśniali z zainteresowanym.
Wiem, że to trudne i może to rodziców na chwilę zaboleć. Ale może następnym
razem rozmawiając z bratem oni go o to zapytają (bo teraz to wygląda tak, że
oni chcą żebyś Ty wpływała na brata bo im jest przykro).

> I ja mam mu powiedzieć: tato on zapomniał?
> To byłoby nieludzkie.

Ale to prawda !!! I ojciec o tym wie tylko nie chce się sam przed sobą do
tego przyznać.
Powtóżę jeszcze raz _swoją_ opinię .... obarczają Ciebie (i Ty sama się
obarczasz) błędami brata. Oddziel te dwie sprawy bo będziesz miała zawsze
poczucie winy.


> I tak było całe zycie, moja mama wyręczała mojego brata i on dalej
> czuje sie jej synkiem.

Ty po prostu jesteś zazdrosna o traktowanie brata.
Wydaj Ci się, że on ma lepiej a się nie odwdzięcza.
Pomyśl czy to nie roi się w Twojej głowie ?


Pozdrówka
MOLNARka