> Myślę, że nie tu leży problem. Autor tego postu wcale nie chce znaleźć
> idealnej dziewczyny i wcale nie ma zamiaru się z nią spotykać. Freud by
> powiedział, że ma on kompleks Edypa albo kastracyjny; Jung z kolei
> powiedziałby, że działa tu zasada przeniesienia. Mnie osobiście daleko do
> dorównywanie tym geniuszom, ale moim skromnym słowem dodam, że osobiście
> uważam, że następuje tu proces urazu do kobiety. Każdy tworzy ideały. Ja
też
> mam w głowie kobietę idealną, z którą w myślach jadam śniadanie, jadę na
> wycieczkę czy odbywam stosunek seksualny. To normalne, a brak występowania
> tego zjawiska uznałbym za coś nienormalnego. Niestety, w związku z tym, że
> 'szakal' nie wiele napisał o sobie i swojej przeszłości, nie mogę nic
więcej
> powiedzieć.
>
> N.
>
>

Faktem jest że już od wieku pacholęcego miałem problemy w kontaktach z płcią
przeciwną, odkąd w zasadzie pamiętam. Potrafie jednak dogadywać sie z ludźmi
i dorobiłem się nawet trzech prawdziwych przyjaciół, więc te problemy tycza
się na pewno tylko kobiet. Nie przypominam sobie (poza ostatnim okresem) by
z mojej inicjatywy doszło do jakiegokolwiek kontaktu z dziewczyną która choć
trochę by mnie intrygowała....


....nie przypominam sobie też bym w dzieciństwie postrzegał ojca jako
rywala, bądź kierował nieświadomie pragnień seksualnych w kierunku matki,
nie ma więc chyba mowy o kompleksie Edypa. Pewne znaczenie może mieć fakt że
miałem bardzo mało kontaktu z matką po tym jak skończyłem gdzieś 10 lat i
byłem praktycznie wychowywany przez ojca . Niemniej problemy z kontaktem na
pewno miałem wcześniej, choć wtedy jeszcze zbytnio mi to nie przeszkadzało,
może to było jakieś konformistyczne przypasowanie do grupy kolegów, którzy
otwarcie manifestowali ( jako 4, 5, 6 latki naturalnie) że "się nie bawią z
dziewczynami",