"Tomasz"
> Staram się docieć dlaczego właśnie ci ludzie nie rozumieją, że nie mają
> prawa nas napiętnować tylko dlatego , że im odmówiliśmy ??

1. Czasami czuja sie winni - a to czesto budzi agresje
2. Czasami nikt proszacego wcale nie pietnuje, tylko on sobie sam tak
wymysla, aby usprawiedliwic sam przed soba,ze "znizyl sie" do proszenia ( i
mu nie wyszlo- bo kiedy wychodzi, nie ma pozniejszego niesmaku a wiec i
problemow "egzystencjalnych":)

W obu przypadkach mamy do czynienia z przerostem emocji nad intelektem.

Moja rada?

Ustawic cala sytuacje w przyziemnych wymiarach rozsadku i nie rozgrzebywac
domyslow.

Proszenie o pomoc, jak kazdy fakt kontaktow miedzyludzkich, tez jest
sztuka. trzeba wiedziec:
- o CO prosic ( czy jest mi to rzeczywiscie potrzebne, czy nie moge tego
zdobyc sam?)
- KOGO prosic ( czy dana osoba na pewno ma mozliwosci pomozenia mi? Czy mam
jakiekolwiek podstawy aby sie do niej zwrocic?)
- JAK prosic ( Czy nie wymagam za duzo, czy umiem znalezc odp. moment i odp.
slowa?)

Kaska