spider wrote:

> Ale przeciez ktos tworzy ta 'szarosc'. Jakby wszyscy sie wybijali to jaki
> swiat by byl pokrecony. Nikt nie docenia 'szarego'. Moim zdaniem wlasnie na
> niego trzeba zwrocic uwage, a nie na 'pierwszego'.

Tutaj niestety sie nie zgadzam - kazdy z nich jest tak samo wazny i
pierwszy i sredni i ostatni. Kazdy nich posiada taka sama wartosc -
niewymierna i unikalna, jest czlowiekiem. W spolecznosci ludzkiej rola
kazdego z nich jest inna, dlatego ludzie powinni tak sie organizowac
by wszyscy z tych kategorii mogli byc dla siebie uzyteczni. W moich
ideach to mozliwe - racjonalizm kaze mi jednak podchodzic do tego
troche jak do utopii.

> Nie uwazacie, ze to cale pierwszenstwo wpajane od dziecka jest troszke
> przesadzone?

Uwazam ze czesto niestety jest. Moim zdaniem, tak zreszta wlasne
dzieci staram sie wychowywac, nie chodzi o to czy moje dziecko bedzie
osiagac takie czy inne wyniki, ale czy gdzies po drodze nie pogubi sie
w tym wszystkim i w pewnym momencie nie straci swiadomosci tego o co w
tym wszystkim chodzi i czego wlasciwie oni ode mnie chca. Wg mnie rola
rodzica powinno byc rzetelne poinformowanie dziecka co, jak i po co.
Ono samo jednak powinno wykombinowac czy chce byc pierwsze, srednie
czy ostatnie. W tej lub innej roli, dziecka jako zwyciezcy lub
przegranego, moim zadaniem jako rodzica jest akceptacja, milosc ale
jednoczesnie danie wolnej reki, swoistej swobody - niezaleznosci.
Najpelniej i najkompletniej opisze to jedno, cudownie piekne slowo -
tolerancja.

> Potem trudniej znosic niepowodzenia i porazki. Czlowiek, ktory
> zawsze byl pierwszy nigdy nie pogodzi sie z tym, ze jest ostatni.

Coz bedzie musial :-( Wczesniej lub pozniej przychodza chwile ze sie
jest ostatnim. To tylko kwestia czasu. Wg mnie wazne jest nauczenie
mlodego czlowieka byc otwartym i nieugietym. Czlowiek odczuwajacy
samotnosc i lek kiedy przegrywa moze sie poddac. Ten ktory w kazdej
chwili swego zycia ma przyjaciol i pasje nie podda sie nigdy.
Przegrywanie bedzie dla niego jedynie lekcja poznawania samego siebie
i innych. Mam zyciu przyjaciol na korych polegac moge zawsze i oni
niemal telepatycznie wyczuwaja moje gorsze chwile - ich wiara i cieplo
dodaja mi nowych sil i wiary. :)

> Hmm.... no i to jest to o co mi chodzi. Chec zwrocenia na siebie uwagi.

To nieco pochopny wg mnie sad. Wole rowniez sluchac pieknej muzyki niz
knotow w rodzaju disco polo. Niczego to nie dowodzi poniewaz slucham
muzyki na ogol sam, ze sluchawkami na uszach ;-) Zadna z pieknych
kobiet w galerii nie zwroci na mnie uwagi poniewaz zadna ze mnie
atrakcja. ;-) Tak czy inaczej kiedy widze piekna kobiete glowa sama
podaza za jej postacia a oczy bez powodu przyklejaja sie do tego
obrazu. Porownanie oczywscie jest fatalnej jakosci - poniewaz o
wartosci czlowieka nie decyduje jego uroda i wyglad. Tak wiec to ze
chetnie popatrze na cudownie piekne cialo niekoniecznie oznaczac
bedzie ze z tym pieknym cialem bede chcial zjesc kolacje.

> Ale
> gdy wsrod tych pieknych kobiet bedzie tlum facetow, to bedziesz staral sie
> byc 'pierwszy' tak? Dlaczego?

Niekoniecznie. Nie zakladam ze sam widok pieknej i atrakcyjnej kobiety
jest wystarczajacym powodem by szukac w tym czegos wiecej. A jesli
juz szukac to niekoniecznie manifestujac to wlasna komicznoscia i
pielegnowaniem samouwielbienia. Mysle ze lepsza metoda bylaby proba
zblizenia sie, znalezienie metody na zaistnienie dialogu. To czy
bylbym pierwszy czy ostatni raczej pozostawilbym jej ocenie
niekoniecznie naprowadzajac ja na sile do tego wniosku.
pk