"Masoneczka" <m...@p...onet.pl> writes:


> Czytając Dorrit mogę jej gratulować odwagi, nie przebiera
> w środkach słownych co może niektóre osoby razić, zniechęcić do siebie,
> i stracić zaufanie nawet wiarygodność. Jednak czytając ją dochodzę
> do wniosku, że ona obnaża prawdę, ukazuje ludzi wyzutych powiem krótko
> z człowieczeństwa. Oczywiście często wyolbrzymia sprawę :)
> Przyznam jej rację to dramat i jednocześnie wstyd przed otoczeniem na
> zasadzie
> co ludzie powiedzą. Znam autentyczny przypadek, w którym rodzice zamykali

No coz, moim zdaniem ludzie ktorzy sie wstydza swojego dziecka, jego
kalectwa, nie powinni w ogole dzieci miec. Bo po prostu nie dojrzali
jeszcze do tego. Bardziej im zalezy na opinii sasiadow i "co ludzie
powiedza" niz na tym, jak ich wlasne dziecko to wszystko odbiera, jak
sie czuje i co mysli.

Nie uwazam, aby tacy rodzice byli jakimkolwiek upsrawiedliwieniem do
dalszego gloszenia takowych pogladow, jako to ze "kalectwa nalezy sie
wstydzic".

> umysłowo chore dziecko w piwnicy, odgradzali je od całego świata, głodzili
> i chcieli, aby dziecko umarło. Nie było wstydu? było zapewne jeszcze wiele

Tacy rodzice to powinni pojsc do kryminalu a prawa rodzicielskie
powinno sie im odebrac od razu.


--
Nina Mazur Miller
n...@p...ninka.net
http://www.ninka.net/~ninka/