Użytkownik "Natalia" <k...@p...do_not_type_it.onet.pl> napisał w wiadomości
news:bu3o27$9q3$1@news.onet.pl...

> Ludzie na to idą, tym bardziej, że sam fakt, że
> > sygnalizują komuś problem, świadczy o tym, że tak naprawdę chcą żyć.
>
> no nie wiem...
>
> > Tylko jest ta inna siła, która tak mocno ciągnie w dół. Osoba, która
> > ewidentnie chce sobie odebrać życie, zwykle nie daje nam szansy, by je
> > uratować.
>
> niestety,
> ale już powoli dochodzę do siebie po tym s.
>
> > Cieszę się, że usiłujeś to pojąć. Nie każdy chce spróbować. Zwykle mówią
> > "wejś się w garść" itp...
>
> często sama sobie tak mówię
> działa przy wielu okazjach
> z wyjątkiem niskiej samooceny, o której wytrwale
> jakoś od wczoraj tu trąbię, tytułem przykładu ;)
> swojego czasu osiągnęłam już taki stan
> że tak nisko się ceniłam, że uważałam, że byle słowo w moim wykonaniu,
> choćby "dzień dobry"
> niewarte jest niczyjej uwagi
> w związku z tym naprawde nic nie mówiłam
> teraz jest całkiem dobrze ;)
> (mówie sąsiadkom dzień dobry ;)))

Moim zdaniem :) jesteś bardzo uzdolniona
i masz wszystko co trzeba żeby się zrealizować
w tym co lubisz. Spróbuj tylko to zmarnować! ;))

A na poważnie - są różne drogi do zadowolenia.
Trzeba wybrać optymalną, ale..
jeśli zmarnuje się talenty, a KAŻDY jakieś tam ma,
to im bardziej świadomy i inteligentny to człowiek,
tym bardziej te zmarnowane będą mu się przypominać
i trudno mu będzie z wiekiem odnaleźć się w tym, co robi.
Ciągle będzie miał wrażenie, że utyka,
że owszem - w sumie nie jest tak źle, że coś tam coś tam..
a jakby jedna noga krótsza.. i żal do siebie i innych
(którzy na to wpłynęli) większy.
Trudno przestać być świadomym, gdy kiedykolwiek się było,
no i wtedy są Ucieczki to w to, to w tamto..
A wybór ma się tylko do pewnego wieku i choć zdarza się,
że ktoś zaczyna się realizować w wieku średnim,
to jednak nie są to przypadki częste, nie oszukujmy się ;).


> > kiedy ktoś inaczej spostrzega świat, jest skutkiem chemii mózgu i tego
> > od tak nie da się przeskoczyć. Przyczyna może być różna: zwykle zarówno
> > ze sfery biologicznej jak i psychicznej. Tego nie da się odzielić.
> > Tarapia poznawcza ma tu duże pole do popisu - bo pracuje właśnie nad tym
> > spostrzeganiem - siebie i świata. Ale ogólnie terapie psychologiczne
> > mają jeden zasadniczy "feler" - potrzeba czasu. A jak zagrożenie
> > odebraniem sobie życia jest bardzo wysokie, wtedy nie ma dużo tego
> > czasu. Wtedy farmakoterapia może się okazać konieczna, by dać sobie ten
> > czas.
>
> a możliwe jest całkowite wyleczenie terapią kogoś, kto
> ma takie problemy?

Jeśli terapia daje inne spojrzenie na siebie i innych
i podsuwa pomysły na zmiany dostosowane do indywidualnego
i unikalnego przypadku, to pewnie tak..
Ktoś jednak musi kogoś "na skraju" zachęcić do tego by w ogóle poszedł
po poradę. Pójść z nim, jeśli sam nie ma siły lub wstydzi się lub boi.
Powiem Ci jak to bywało ze mną. Gdy było najgorzej, trzymało mnie przy
życiu to, że moje dzieci beze mne zginą lub się zmarnują.
Nie mogłam też zrobić tego najbliższej rodzinie - babci, mamie, siostrze..
Przecież to jest piętno dla rodziny po kres ich dni!
No i Wiara. Wiara w to, że jest jakiś sens i cel naszego przyścia na ziemię.
Dlatego ci, którzy zwalczają wiarę, być może, sami o tym nie wiedząc,
są nieświadomymi zabójcami tych "na krawędzi".

A Ty się zastanów Natalio, co tak Naprawdę, gdyby nikt, zupełnie nikt
nie wywierał na Ciebie presji, gdybyś na przyklad wyjechała do obcego
ale przyjaznego kraju, gdyby Ci pozostawiono całkowitą wolność wyboru,
co wtedy chciałabyś robić :).
A jak już będziesz to wiedziała, to myśl JAK.
Wypisz sobie, narysuj ;) wszystkie atuty i wszystkie przeszkody.
Schemat blokowy z alternatywnymi drogami ;).
No a potem już tylko powolutku to wykonaj! :))

E.