> kiedyś wydawało mi się, że jeżeli darzmy daną osobę uczuciem (mam na myśli
> Big Love), to w takim związku nie ma miejsca na "nieporozumienia" (szeroko
> pojęte)
> mniejsze czy większe
> chciałabym, aby tak było
> bez żadnych niekoniecznych nadinterpretacji
> z jeden strony czysty przekaz, z drugiej płynny odbiór
> ale tak raczej się nie da
> przynajmniej nie na początku znajomości
> chyba jednak można tu zastosować "prawo" - marzenia to jedno, a realia to
> drugie
>
> B.,
> nie narzekające jednak na to, co jest :)
> tylko trochę zadumana, pomiędzy pierwszą a drugą stroną wstępu ;)


Żyjesz w swoim ciele od urodzenia, tak samo jak ta druga osoba. Masz
zupełnie inne wspomnienia, doświadczenia, sposób myślenia, uprzedzenia i w
ogóle wszystko. To czyni cię, i każdego unikalnym. Spodziewać się, że nagle
dwa zupełnie różne od siebie światy, każdy nieprzyzwyczajony do wychodzenia
poza ramy swojego myślenia będą się rozumiały bez słów, bez zatarć, bez
zadziwienia?

Czy nie wystarczy, że piękne jest jak cała ta różność potrafi się nawzajem
akceptować i być jednocześnie innością zauroczona? Dlaczego każe nam się
wierzyć w coś, co prawdą nigdy być nie może i jednocześnie wierzyć, że to
właśnie jest ideał?